PROFILPELAJAR.COM

Trzęsienie ziemi w Mesynie
Nawiedzone państwa	Włochy
Epicentrum	Mesyna
Data	28 grudnia 1908
Godzina	5:20
Ofiary śmiertelne	ponad 80 tys. osób
Magnituda	7,5
	Położenie na mapie Włoch Mesyna Rzym
	38°09′00″N 15°40′59″E/38,150000 15,683056
	Multimedia w Wikimedia Commons

Trzęsienie ziemi w Mesynie – silne trzęsienie ziemi o magnitudzie 7,5 M, które nawiedziło region Cieśniny Mesyńskiej i Mesynę 28 grudnia 1908 roku, któremu towarzyszyło tsunami. Spowodowało kompletne zniszczenie miast Mesyna, Reggio di Calabria i Palmi.

Opis

Trzęsienie ziemi miało miejsce 28 grudnia 1908 roku o godzinie 5:20 rano czasu lokalnego^[1]. Jego epicentrum znajdowało się w Cieśninie Mesyńskiej oddzielającej Sycylię od Kalabrii^[1]. Główny wstrząs trwał 20 sekund, a jego magnituda szacowana jest współcześnie na 7,5 M^[1]. Jego intensywność oceniana jest na XI–XII w skali Mercallego^[2]. W tym samym dniu wystąpiło 20 wstrząsów wtórnych, a dwa z nich osiągnęły intensywność VIII^[2].

Trzęsieniu towarzyszyło tsunami z falami dochodzącymi do 13 metrów^[a], które uderzyły w północną Sycylię i południową Kalabrię^[1]. Szacuje się, że na przestrzeni 15–30 minut powstały 2–3 fale^[3].

Skutki

W wyniku trzęsienia i tsunami kompletnemu zniszczeniu uległy miasta Mesyna, Reggio di Calabria i Palmi^[1].

Liczba ofiar szacowana jest na ponad 80 tys.^[1], a niektóre szacunki mówią o 120 tys.^[2] W samej Mesynie, liczącej wówczas 120 tys. mieszkańców^[3], śmierć poniosło - wg jednych szacunków - 65 tys. ludzi, a wg innych - ponad 42% wszystkich mieszkańców miasta^[2]. 90% budynków w mieście zawaliło się lub zostało wyburzonych z uwag na szkody^[3].

Katastrofa miała miejsce w bardzo gęsto zaludnionym regionie, gdzie wiele budynków stało na terenach aluwialnych i nie miało solidnych fundamentów^[3]. Wielka liczba ofiar wynikała również z faktu, że do zdarzenia doszło bardzo wcześnie rano, kiedy ludzie spali^[3]. Ok. 100 tys. osób, które przeżyły, szukało schronienia w innych miastach Sycylii oraz w innych regionach Włoch^[3].

Wobec rozmiaru katastrofy po raz pierwszy uruchomiono prywatną pomoc krajową i międzynarodową, by wesprzeć rząd włoski w pomocy humanitarnej^[3]. Komitety pomocowe budowały całe wioski baraków – powstało 33 tys. baraków, z czego 17 tys. w Mesynie^[3]. Odbudowa miast trwała długo, także z powodu I wojny światowej – w Mesynie zakończyła się w 1932 roku^[3].

Uwagi

↑ Według Kozáka & Cermáka (2010), wysokość fal to 12 metrów, zob. Kozák&Cermák 2010 ↓, s. 183; inne źródła podają, że wysokość fal była zróżnicowana – od 2,70 m na Braccio di San Raineri, 8 m w Scaletta Zanclea, 9,5 m w Giardini-Naxos do 10 m na wybrzeżu Kalabrii, zob. Enciclopedia Treccani ↓.