Nostoc verrucosum – u góry plecha, na dole nitkowata kolonia komórek
Komórki trzęsidła mają kształt kulisty lub beczułkowaty, tworzą nici otoczone grubą, galaretowatą pochwą, wewnątrz kolonii oraz z wiekiem rozpływającą się. Nici niespolaryzowane, komórki (poza heterocystami i sporami) niezróżnicowane. Występują w galaretowatych skupieniach (plechach). Plechy mogą być bezkształtne lub kuliste, mikroskopijne lub kilkucentymetrowe. Otoczone są perydermą. Heterocysty pojedyncze, interkalarne lub terminalne. Rozmnażanie kolonii przez hormogonia, akinety lub fragmentację plechy. Występują w rozmaitych siedliskach słodkowodnych (także w wodach słonawych). Niektóre są aerofitami lub żyją w glebie. Część ściśle współżyje z innymi organizmami tworząc porosty lub żyjąc w korzeniach sagowców i podstawach liści gunnery, torfowców i in. Jako organizmy diazotroficznewiążą azot atmosferyczny, przy czym jest to możliwe tylko w odizolowanych od tlenu i światła heterocystach. Przyswojony azot jest wykorzystywany również przez ich symbiontów.
Nostoc sphaericum (symbioza z grzybem Geosiphon pyriforme i wątrobowcami)
Bibliografia
Stefan Gumiński: Fizjologia glonów i sinic. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1990. ISBN 83-229-0372-3. Brak numerów stron w książce
Barbara Kawecka, Pertti Vesa Eloranta: Zarys ekologii glonów wód słodkich i środowisk lądowych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. ISBN 83-01-11320-0. Brak numerów stron w książce
Marcin Pliński: Glony Zatoki Gdańskiej. Cz. 1: Sinice. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 1988. ISBN 83-7017-257-1. Brak numerów stron w książce
