Jako antagonista hormonów kory nadnerczy lek ten może być stosowany w leczeniu chorób, w których przyczyną jest nadmiar tych hormonów. Pierwotnie był zarejestrowany jako lek na chorobę Cushinga, jednak w 1994 został wycofany[1]. Obecnie u ludzi może być wykorzystywany w leczeniu raka piersi po menopauzie, hamując wczesne stadia produkcji hormonów płciowych. Trilostan okazał się w niektórych przypadkach skuteczny[3], jest jednak nieselektywny w stosunku do enzymów kluczowych w rozwoju nowotworu i z tego powodu poszukiwane są inne, bardziej skuteczne inhibitory[4].
Trilostan okazał się skuteczny i bezpieczny w leczeniu różnych odmian choroby Cushinga u psów, podawany w dawkach co 12 godzin lub częściej[5].
↑ abH. P. Rang, M.M. Dale, J. M. Ritter, R. J. Flower, G. Henderson: Farmakologia. Wrocław: Elsevier Urban&Partner, 2014, s. 707. ISBN 978-0-7020-3471-8.
↑James L.J.L.ThomasJames L.J.L., Kevin M.K.M.BucholtzKevin M.K.M., BalintB.KacsohBalintB., Selective inhibition of human 3β-hydroxysteroid dehydrogenase type 1 as a potential treatment for breast cancer, „The Journal of Steroid Biochemistry and Molecular Biology”, 125 (1-2), 2011, s. 57–65, DOI: 10.1016/j.jsbmb.2010.08.003, PMID: 20736065, PMCID: PMC2999670(ang.).
↑JulieJ.LemetayerJulieJ., ShaunaS.BloisShaunaS., Update on the use of trilostane in dogs, „The Canadian Veterinary Journal”, 59 (4), 2018, s. 397–407, PMID: 29606727, PMCID: PMC5855282(ang.).