Triazotek diuranu

Sieć krystaliczna U2N3 (kolor niebieski – U, kolor czerwony – N)
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) Triazotek diuranu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	U2N3
Masa molowa	518,08 g/mol
Wygląd	krystaliczne ciało stałe[1]
Identyfikacja
Numer CAS	12033-83-9
Właściwości Gęstość 11,3 g/cm³[1]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 0,8 g/l (20 °C)[1]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2] Niebezpieczeństwo Zwroty H H300, H330, H373, H411 Zwroty P brak wiarygodnych danych Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2] Silnie toksyczny (T+) Groźny dla środowiska (N) Zwroty R R26/28, R33, R51/53 Zwroty S S1/2, S20/21, S45, S61
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Triazotek diuranu (seskwiazotek uranu^[3]), U₂N₃ – nieorganiczny związek chemiczny z grupy azotków, połączenie uranu z azotem. Jest to materiał ceramiczny o właściwościach zbliżonych do dwutlenku uranu i węgliku uranu^[1].

Można go wytworzyć w reakcji azotu z uranem w temperaturze około 430 °C. Pewne jego ilości powstają także podczas spalania uranu na powietrzu^[1]. W temperaturze 900 °C^[1] (według innych źródeł powyżej 1600 °C^[3]) rozkłada się z wytworzeniem azotku uranu(III) (UN)^[1][3]. Proces ten ma charakter równowagowy^[3]:

UN + N₂ ⇌ U₂N₃

Nietrwałość termiczna U₂N₃ była powodem problemów technicznych przy produkcji pastylek azotku uranu do wykorzystania jako paliwo jądrowe w reaktorach jądrowych. Jeśli wyjściowy materiał zawierał seskwiazotek uranu, to w temperaturze spiekania pastylek (1900 °C) rozkładał się on raptownie z wydzieleniem gazowego azotu, niszczącego strukturę częściowo spieczonej pastylki. Problem został rozwiązany przez opracowanie technik otrzymywania azotku uranu niezawierającego fazy seskwiazotku^[3].