W latach 1878–1936 działała w Nottingham sieć tramwajowa, początkowo konna, zelektryfikowana w latach 1901–1902[4]. Nową sieć tramwajową w Nottingham uruchomiono 9 marca 2004[2]. Posiada ona obecnie dwie linie o łącznej długości 32 km. Tramwaje obsługuje konsorcjum Tramlink Nottingham, a operatorem jest Nottingham Express Transit[5]. Po sukcesie jakim okazała się budowa pierwszej linii zaplanowano budowę dwóch kolejnych, zaczynających się przy dworcu kolejowym Nottingham i dalej do:
2: Clifton o długości 7,6 km (otwarta 25 sierpnia 2015)[6]
3: Chilwell o długości 9,8 km (obecnie trwa planowanie trzeciej i kolejnych linii)[2]
Linie
Pierwsza, ma swój początek w Toton Lane, kieruje się na północ przejeżdżając przez centrum miasta i dalej do końcówki Hucknall. Druga linia wiedzie od Clifton, przez centrum miasta do Phoenix Park. Obie linie łączą się przy dworcu kolejowym Nottingham, przecinając perony. Następnie znów się rozdzielają i łączą ponownie. W Highbury Vale ostatecznie się rozchodzą[7].
Tabor
Do obsługi pierwszej linii, wybudowanej w 2004, zakupiono 15 tramwajów Incentro produkcji Bombardier Transportation, oznaczonych jako AT6/5. Tramwaje są pięcioczłonowe, dwukierunkowe, o długości 33 m, szerokości 2,65 m i wysokości 3,35 m. Pojemność tramwajów Incentro wynosi 129 miejsc stojących i 54 miejsca siedzące[8].
Do obsługi drugiej linii, wybudowanej w 2015, służą 22 tramwaje Citadis od Alstom, model 302. Mają pięć członów, 32 m długości i 2,4 m szerokości. Mają zostać również zakupione do użytku linii trzeciej[8][9][10].
Przypisy
↑thetram.net [online], www.thetram.net [dostęp 2022-12-29](ang.).strona główna serwisu
↑RodneyR.TolleyRodneyR., Velo City conference, 6–10 September 1993, Nottingham, UK, „Journal of Transport Geography”, 2 (1), 1994, s. 69–71, DOI: 10.1016/0966-6923(94)90039-6, ISSN0966-6923 [dostęp 2021-02-25].
.svg){kind=small}
