Towarzystwo Przytułku św. Franciszka Salezego w Warszawie – świecka organizacja pożytku publicznego, której głównym celem statutowym jest „…pomoc społeczna w tym filantropijna na rzecz osób znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej lub materialnej, w szczególności niesiona starcom obojga płci lub osobom niepełnosprawnym niezdolnym do pracy zarobkowej…”. Cel realizowany jest przez jednostkę podległą – Dom Pomocy Społecznej (DPS) im. Franciszka Salezego w Warszawie, prowadzącą całodobową opiekę nad osobami somatycznie chorymi. W przyszłości planowane jest otwarcie dziennego domu opieki (2019 r.), udzielającego wszechstronnej pomocy osobom w wieku senioralnym[1][2][3]. 23 lipca 1990 budynek i ogród Przytułku zostały wpisane do rejestru zabytków Warszawy pod nr 1442, 15 marca 2010 do rejestru pod numer 7/2010 wpisano Dom Pomocy Społecznej im. Franciszka Salezego.
Historia
1882–1894 – działalność grupy osób skupionych wokół pracy charytatywnej pod nazwą „Opieka św. Józefa dla biednych i dzieci”;
1895 r. – przekształcenie w Radę Opiekunów „Przytułku św. Franciszka Salezego”;
Organami Towarzystwa są Walne Zgromadzenie Członków, Zarząd i Komisja Rewizyjna.
Walne zgromadzenia: 31.10.1903 r. pierwsze Zgromadzenie po zatwierdzeniu Towarzystwa przez władze carskie (notatka w Kurierze Warszawskim nr 302 z 1 listopada 1903 r.)
Zgromadzenia zwyczajne odbywają się w 1. kwartale każdego roku. Zgromadzenia nadzwyczajne zwołuje się w sprawach pilnych, w dowolnym terminie.
Zebrania zarządu: posiedzenia Zarządu odbywają się raz w miesiącu lub częściej.
Dokumentacja: podczas każdego zgromadzenia walnego i posiedzenia Zarządu sporządzane są protokoły z przebiegu obrad. Zapisy protokołów od nr 1 -106 Zgromadzeń Walnych są dostępne w siedzibie w postaci oryginałów w Archiwum Społecznym Towarzystwa oraz skanów na www.przytuleksalezego.pl.
Rozwój: budowa i uruchomienie Dziennego Domu Opieki
Statut
17.02.1903 r. zatwierdzony przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w Petersburgu. W pierwszym statucie określono:
podstawowe cele (bezpłatna opieka dla opuszczonych i do pracy niezdolnych oraz dzieci)
strukturę społeczną (członkami Towarzystwa mogą być osoby obojga płci, każdego stanu, majątku i wyznania)