7. edycja wyścigu kolarskiego Tour de Pologne odbyła się w dniach 22 czerwca – 4 lipca 1948. Rywalizację rozpoczęło 71 kolarzy, a ukończyło 29. Łączna długość wyścigu – 1963 km.
Pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej zajął Wacław Wójcik (Polska I), drugie Lucjan Pietraszewski (Polska II), a trzecie Wacław Wrzesiński (Polska I).
Wyścig odzyskał swą wielką rangę, jaką cieszył się przed II wojną światową. Po raz pierwszy w historii, etapowym zwycięzcą został zawodnik zagraniczny, Szwed Olle Persson, jednak na skutek skurczów mięśni musiał wycofać się w połowie czwartego etapu. Defekty i kraksy mocno uszczupliły grono walczących. Plagą wyścigu były czyraki (wielu zawodników wskutek czyraków i odparzeń ledwo siedziało na rowerach). Po raz pierwszy zaczął obowiązywać limit czasu - każdy z zawodników biorących udział w wyścigu musiał ukończyć etap nie później jak w godzinę, od czasu przybycia pierwszego zawodnika na metę, pod groźbą dyskwalifikacji.
Tour de Pologne 1948 cieszył się olbrzymią popularnością kibiców. Prasa podała, że przebieg wyścigu na trasach etapów obserwowało około 4 milionów widzów. Stadiony były pełne, a sukces Wójcika w Warszawie oklaskiwało ponad 40 000 widzów. Sędzią głównym był Otton Przysiecki.
Etapy
Końcowa klasyfikacja generalna
Klasyfikacja indywidualna
Klasyfikacja drużynowa
1. |
Polska I |
176h 50' 01"
|
2. |
Polska II |
+2h 23' 43"
|
3. |
Polska III |
+3h 00' 41"
|
4. |
Czechosłowacja |
+5h 47' 51"
|
Klasyfikacja klubowa
Bibliografia
- Bogdan Tuszyński, 50 razy Tour de Pologne, 1993.