53-65
|
| Państwo
|
 ZSRR
|
| Rodzaj
|
torpeda ciężka
|
| Platforma przenoszenia
|
okręty podwodne
|
| Przeznaczenie
|
okręty nawodne
|
| Historia
|
| Lata używania
|
53-65: od 1965
53-65K: od 1969
53-65M: od 1969
|
| Dane techniczne
|
| Długość
|
7,2 m
|
| Średnica
|
533 mm
|
| Masa
|
2100 kg
|
| Napęd
|
53-65 i 53-65M: turbina napędzana nadtlenkiem wodoru min. 85% i naftą
53-65K: turbina nafta-tlen
|
| Zasięg
|
przy 40 węzłach:
53-65: 18 km
53-65K: 19 km
53-65M: 22 km
|
| Naprowadzanie
|
na ślad torowy
|
| Masa głowicy
|
300 kg
|
Torpeda 53-65 – radziecka torpeda ciężka przeznaczona do zwalczania jednostek nawodnych wyposażona w układ samonaprowadzania na cel jego śladem torowym. Z uwagi na zastosowany utleniacz w postaci stężonego 85–98% nadtlenku wodoru (j. ang. high-test peroxide – HTP), jedna z najniebezpieczniejszych w przechowywaniu i użyciu torped na świecie. Po wywołanej przez HTP katastrofie brytyjskiego HMS „Sidon” (P259) w 1955 roku, torpedy z HTP zaprzestano użytkować w państwach NATO. Używane są w Rosji, stały się przyczyną katastrofy „Kurska” (wybuchła 65-76, torpeda zbliżona do 53-65)[1].
W torpedy 53-65 uzbrojony jest między innymi okręt podwodny ORP „Orzeł” projektu 877E – polski okręt używa torped w wersji 53-65KE (eksportowa), w której niebezpieczny, wysokostężony nadtlenek wodoru został zastąpiony mniej niebezpiecznym tlenem. Polska kupiła ich 21[2].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
