Tolerancja religijna – postawa tolerancji dla poglądów religijnych innych osób i uznawanie ich prawa do wyznawania religii odmiennej od religii przez siebie wyznawanej bądź do światopoglądu bezreligijnego; przeciwieństwo fanatyzmu religijnego^[1].

Prekursorem tolerancji religijnej nawet w stosunku do pogan był Paweł Włodkowic^[2][3]. Włodkowic głosił, że nikomu nie wolno dyskryminować innowierców żyjących spokojnie we własnym państwie, zwłaszcza pod pretekstem „szerzenia wiary” siłą „nawracać” pogan na chrześcijaństwo^[4][3]. Pierwszym dokumentem prawnym gwarantującym wolność religijną (dokładnie pokój między różnowiercami, łac. pax inter dissidentes de religione) był Akt Konfederacji Warszawskiej uchwalony na pierwszym sejmie konwokacyjnym w 1573 w Warszawie^[5]. Został on włączony do artykułów henrykowskich.

W większości państw zagwarantowana jest prawnie wolność religijna i dotyczy ona wszystkich występujących religii. Akt Konfederacji Warszawskiej (1573) jest uważany za początek gwarantowanej prawnie tolerancji religijnej i w 2003 został wpisany na listę UNESCO „Pamięć Świata”.

• akt tolerancji wyznaniowej
• edykt tolerancyjny (Hawaje)
• dyskryminacja religijna

• Edward Opaliński, Sejmiki szlacheckie wobec kwestii tolerancji religijnej w latach 1587—1648