Stanisław Herakliusz Lubomirski, marszałek i poeta
Andrea del Verrocchio, Tobiasz i anioł.
Tobiasz wyzwolony – poemat epicki barokowego poety Stanisława Herakliusza Lubomirskiego [1] , wydany po raz pierwszy w 1682. Dzieło jest oparte na biblijnej Księdze Tobiasza [2] . Utwór jest napisany oktawą [3] (ottava rima), czyli strofą ośmiowersową pochodzenia włoskiego rymowaną według wzoru abababcc[4] . Strofa ta była podstawową zwrotką renesansowego i barokowego eposu w literaturze włoskiej[5] , hiszpańskiej[6] i portugalskiej[7] . Do Polski trafiła za sprawą Sebastiana Grabowieckiego [8] i Piotra Kochanowskiego , który przełożył formą oryginału Jerozolimę wyzwoloną Torquata Tassa [8] [9] . Formę oktawy, trudnej ze względu na potrójne rymy w początkowej części, podejmowali też inni poeci barokowi, na przykład Wespazjan Kochowski , autor eposu o bitwie pod Wiedniem , zatytułowanego Dzieło Boskie albo Pieśni Wiednia wybawionego i inszych transakcyjej wojny tureckiej w roku 1683 szczęśliwie rozpoczętej .
Dziwne wiecznego miłosierdzia Boga
Wielbiąc opiewać za cel biorę sobie.
O, jako nigdy sprawiedliwych noga
Kłaść się nie zwykła przez nienawiść w grobie!
Smętnym nadzieja, niewiernym przestroga
I światło ślepym: Tobijasz w tej dobie
Tu się pokaże (jako się spodziewam);
Ty pomóż, Panie, a ja o nim śpiewam.
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne