PROFILPELAJAR.COM

Tlenek rtęci(II)
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	monotlenek monortęci, tlenek rtęci, tlenek(2−) rtęci(2+), tlenek rtęci(2+), tlenek rtęci(II)
	Inne nazwy i oznaczenia
Stocka	tlenek rtęci(II)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	HgO
Masa molowa	216,59 g/mol
Wygląd	żółte lub czerwone kryształy
	Identyfikacja
Numer CAS	21908-53-2
PubChem	30856
SMILES
	O=[Hg]
Właściwości
	Gęstość
	11,14 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	nierozpuszczalny
	w innych rozpuszczalnikach
	etanol: nierozpuszczalny; rozcieńczone kwasy
Temperatura topnienia	500 °C (rozkład)
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2012-07-03]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H300, H310, H330, H373, H410
Zwroty P	P260, P264, P273, P280, P284, P301+P310
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Silnie; toksyczny; (T+)	Groźny dla; środowiska; (N)
Zwroty R	R26/27/28, R33, R50/53
Zwroty S	S1/2, S13, S28, S45, S60, S61
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 4 0
Temperatura zapłonu	niepalny
Numer RTECS	OW8750000
Dawka śmiertelna	LD50 18 mg/kg (szczur, doustnie)
	Podobne związki
Inne aniony	siarczek rtęci(II)
Inne kationy	tlenek kadmu, tlenek cynku
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tlenek rtęci(II), HgO – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym rtęć występuje na II stopniu utlenienia.

Związek ten w temperaturze pokojowej jest ciałem stałym. Preparaty handlowo dostępne mają barwę czerwoną lub żółtą zależnie od stopnia rozdrobnienia. Związek ten jest trudno rozpuszczalny w wodzie i etanolu. Ogrzewany powyżej 400 °C rozkłada się z wydzieleniem wolnej rtęci i tlenu. Związek wykazuje dużą toksyczność dla ustroju ludzkiego. Używany jest w syntezach organicznych.

Zastosowania medyczne

Tlenek rtęciowy (żółty i czerwony) jest stosowany niekiedy (obecnie bardzo rzadko, częściej stosowany jest amidochlorek rtęci) jako lek przeciwbakteryjny i przeciwpasożytniczy w dermatologii (stężenia 1–5% dla odmiany żółtej oraz 10% dla odmiany czerwonej) oraz okulistyce (stężenia 1–2%). Jest znany pod farmaceutycznymi nazwami Hydrargyrum oxydatum flavum oraz Hydrargyrum oxydatum rubrum. Stanowią składowe odpowiednio żółtej maści rtęciowej i czerwonej maści rtęciowej.

Preparaty

Hydrargyrum oxydatum flavum BP, FP IV – subst. do receptury aptecznej / Farmalabor – Włochy^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-76, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
↑ ^a ^b Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
↑ ^a ^b związki nieorganiczne rtęci z wyjątkiem siarczku rtęci(II) i związków wymienionych w innym miejscu niniejszego załącznika, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Tlenek rtęci(II) (nr 83382) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2012-07-03]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Tlenek rtęci(II) (nr 83382) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2012-07-03]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Oferta włoskiego wytwórcy surowców farmaceutycznych do receptury aptecznej > https://materie-prime.farmalabor.it/prodotti/varie/015253--mercurio-ossido-giallo.html

Bibliografia

Ta sekcja od 2021-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.