Theo Ratliff

Ratliff podczas konferencji prasowej w 2007 roku, po transferze do Minnesota Timberwolves.
skrzydłowy
Data i miejsce urodzenia	17 kwietnia 1973 Demopolis
Wzrost	208 cm
Masa ciała	107 kg
Kariera
Aktywność	1995–2011
Szkoła średnia	Demopolis (Demopolis, Alabama)
College	Wyoming (1991–1995)
Draft	1995, numer: 18 Detroit Pistons
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1995–1997 Detroit Pistons 1997–2001 Philadelphia 76ers 2001–2004 Atlanta Hawks 2004–2006 Portland Trail Blazers 2006–2007 Boston Celtics 2007–2008 Minnesota Timberwolves 2008 Detroit Pistons 2008–2009 Philadelphia 76ers 2009–2010 San Antonio Spurs 2010 Charlotte Bobcats 2010–2011 Los Angeles Lakers
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1993  Stany Zjednoczone U–21
Dorobek medalowy Mistrzostwa świata U–21 złoto Hiszpania 1993 koszykówka

Theo Ratliff (ur. 17 kwietnia 1973 w Demopolis, Alabama) – amerykański koszykarz grający na pozycji silnego skrzydłowego lub środkowego, kilkukrotny lider NBA w blokach.

Ukończył liceum Demopolis High, po czym wyjechał na studia do Wyoming. Spędził tam cztery lata. W 1993 został najlepszym blokującym zawodnikiem ligi akademickiej NCAA, ze średnią 4,43 bloku na mecz^[1]. Będąc na ostatnim roku studiów notował 14,4 punktu, 7,5 zbiórki oraz 5,14 bloku w każdym z 28 rozegranych spotkań. Pod względem średniej zablokowanych rzutów zajął drugie miejsce w całej NCAA. Zakończył karierę akademicką z łączną liczbą 425 bloków, co zapewniło mu pod tym względem 10 pozycję na liście najlepiej blokujących zawodników w historii ligi. Uzyskał również kilka nagród i wyróżnień.

Po ukończeniu college'u przystąpił do draftu NBA. Został w nim wybrany z numerem 18 przez zespół Detroit Pistons, który otrzymał prawa do wyboru zawodnika od Portland Trail Blazers. W swoim debiutanckim sezonie pojawił się na parkiecie 75 razy, z czego dwa razy jako starter. Uzyskiwał 4,5 punktu, 4,0 zbiórki oraz 1,55 bloku. W ostatniej z wymienionych kategorii został liderem zespołu, zajmując przy tym 19 miejsce w całej lidze. W play-off zaliczył czterominutowy epizod. Jako drugoroczniak po raz kolejny przewodził Pistons pod względem bloków (1,46), plasując się na tym samym, co w ubiegłym roku miejscu w NBA. Średnia zdobywanych punktów wzrosła do 5,8. Strzelecki rekord kariery ustanowił w rozegranym 16 kwietnia spotkaniu z Milwaukee Bucks, w którym to zanotował 25 "oczek". W rozgrywkach posezonowych pojawił się tym razem trzykrotnie.

Był znakomitym blokującym, jednym z najlepszych w NBA, co potwierdził zdobyciem trzech tytułów lidera bloków. Zaliczano go również do składów najlepszych obrońców ligi. W 2001 został nawet wybrany drogą głosowania do udziału w corocznym spotkaniu NBA All-Star Game. Miał się pojawić w składzie wyjściowym jako podstawowy środkowy, ale kontuzja uniemożliwiła mu udział w imprezie. Po wielu latach kariery ponownie pojawił się w składach swoich byłych drużyn Pistons czy 76ers. W lipcu 2009 podpisał umowę z aspirującym do walki o najwyższe trofeum zespołem San Antonio Spurs. Obecnie został zakontraktowany przez Los Angeles Lakers.

Na podstawie^[2], o ile nie zaznaczono inaczej.

• Zaliczony do:
  • I składu:
    • Western Athletic (1994, 1995)
    • defensywnego All-WAC
• Lider NCAA w blokach (1993)^[3]

• 2-krotnie zaliczany II składu defensywnego NBA (1999, 2004)^[4]
• Powołany do udziału w meczu gwiazd NBA (2001 – nie wystąpił z powodu kontuzji)^[5]
• 3-krotny lider NBA w blokach (2001, 2003, 2004)^[6]

• Mistrz świata U–21 (1993)

• Profil i statystyki zawodnika na portalu nba.com. stats.nba.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-27)].