Thales Pan Chacon

Thales Pan Chacon
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1956
São Paulo, Brazylia

Data i miejsce śmierci

2 października 1997
São Paulo, Brazylia

Zawód

aktor

Współmałżonek

Carla Camurati (1986–1992; rozwód)

Lata aktywności

1982-1997

Thales Pan Chacon (ur. 23 listopada 1956 w São Paulo, zm. 2 października 1997 w São Paulo[1]) – brazylijski aktor telewizyjny i filmowy[2], tancerz baletowy i choreograf[3].

Życiorys

Wczesne lata

Studiował na Wydziale Architektury Urbanistyki w Universidade de São Paulo, lecz studiów nie ukończył i opuścił uczelnię w roku 1978[4]. W tym czasie zainteresował się teatrem. Udał się do Belgii, gdzie był uczniem francuskiego choreografa Maurice Béjarta.

Kariera

Brał udział w spektaklu A Chorus Line. Pracował także w musicalu Gardel, uma Lembrança (1987) i Theatro Musical Brazileiro (1995). Na scenie działała wystąpił w Trilogia da Louca, O Drácula, Descalços no Parque, Gilda — Um Projeto de Vida, No Coração do Brasil i Fedra, gdzie był również odpowiedzialny za choreografię[5].

Spotkał się z uznaniem szerokiej publiczności obok Fernandy Torres (nagroda dla najlepszej aktorki na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes) w dramacie Kochaj mnie zawsze albo wcale (Eu Sei que Vou Te Amar, 1986). Popularność sprawiła, że otrzymywał role w telenowelach, głównie Rede Globo.

W 1993 został hospitalizowany z powodu ciężkiego przypadku zapalenia płuc, ale wyzdrowiał i po pewnym czasie powrócił do pracy[6]. Po raz ostatni zagrał w filmie La Serva Padrona (1997), którego reżyserem była jego żona Carla Camurati[7], u której także wystąpił wcześniej w dwóch filmach: Kobieta fatalna znajdzie idealnego człowieka (A Mulher Fatal Encontra O Homem Ideal, 1987) i Carlota Joaquina – brazylia księżniczka (Carlota Joaquina – princesa do Brazil (1985)[8].

Choroba i śmierć

Zmarł w swoim domu w dzielnicy Higienópolis, tuż przed swoimi 41. urodzinami z powodu powikłań związanych z AIDS[9], będąc już zarażonym dziesięć lat wcześniej, kiedy pracował nad operą La Serva Padrona[10].

Wybrana filmografia

filmy

  • 1984: Elite Devassa
  • 1985: Fonte da Saudade
  • 1986: Kochaj mnie zawsze albo wcale (Eu Sei que Vou Te Amar) jako On
  • 1987: A Mulher Fatal Encontra o Homem Ideal jako sprzątacz / Książę
  • 1987: Luzia Homem jako Alexandre
  • 1991: Diálogo de todo dia (Dialogi codzienne)
  • 1991: Estação Aurora jako zawiadowca stacji
  • 1992: Floresta da Tijuca jako reporter
  • 1995: Carlota Joaquina – princesa do Brazil jako lekarz
  • 1997: La Serva Padrona jako Vespone

produkcje telewizyjne

  • 1982 – Avenida Paulista jako Bianco
  • 1983 – Moinhos de Vento jako Thiago
  • 1987 – Helena(Rede Manchete) jako Estácio
  • 1988 – Fera Radical jako Heitor
  • 1989 – O Salvador da Pátria jako Cássio Marins
  • 1990 – Meu Bem, Meu Mal jako Henrique Paiva
  • 1990 – Fronteiras do Desconhecido
  • 1992 – Anos Rebeldes jako Nelson
  • 1993 – Olho no Olho .... Patrício
  • 1992 – Você Decide – odc. „Morte em Vida”
  • 1992 – Você Decide – odc. „Armadilha do Destino”
  • 1993 – Você Decide – odc. „A Barganha”
  • 1993 – Sex Appeal jako Helinho
  • 1997 – Os Ossos do Barão (SBT) jako Otávio

Przypisy

  1. ↑ Personalidade: Thales Pan Chacon (Brasil). InterFilmes.com. [dostęp 2016-02-06]. (port.).
  2. ↑ Thales Pan Chacon. AdoroCinema. [dostęp 2016-02-06]. (port.).
  3. ↑ Famosos que partiram cedo demais. Portal BOL. [dostęp 2016-02-06]. (port.).
  4. ↑ o que aconteceu com o ator Thales Pan Chacon?. TV História. [dostęp 2021-09-26]. (port.).
  5. ↑ Mini Biografia de Thales Pan Chacon. Obituário da Fama. [dostęp 2016-02-06]. (port.).
  6. ↑ ISTOÉ Gente Online. Terra. [dostęp 2016-02-06]. (port.).
  7. ↑ Thales Pan Chacon. FamousFix. [dostęp 2016-02-06]. (ang.).
  8. ↑ Artista: Thales Pan Chacon (23 de Novembro de 1956). Filmow. [dostęp 2016-02-06]. (port.).
  9. ↑ Nossos ídolos dos anos 1980… que a AIDS matou!. trash80s.com.br. [dostęp 2016-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-06)]. (port.).
  10. ↑ Thales Pan Chacon morre aos 41 anos. Folha de S.Paulo. [dostęp 2015-05-02]. (port.).

Bibliografia