Thétis (1927)

Thétis (Q134)
Ilustracja
Jednostka bliźniacza „Thétis” – „Doris”
Klasa

okręt podwodny

Typ

Circé

Historia
Stocznia

Schneider, Chalon-sur-Saône

Położenie stępki

lipiec 1923

Wodowanie

30 czerwca 1927

 Marine nationale
Wejście do służby

czerwiec 1929

Zatopiony

27 listopada 1942

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


615 ton
776 t

Długość

62,48 m

Szerokość

6,2 m

Zanurzenie

3,99 m

Zanurzenie testowe

80 m

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Napęd
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1250 KM
2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1000 KM
2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


14 węzłów
7,5 w.

Zasięg

powierzchnia: 3500 Mm przy 9 w.
zanurzenie: 75 Mm przy 5 w.

Uzbrojenie
13 torped, 1 działo kal. 75 mm, 2 km kal. 8 mm
Wyrzutnie torpedowe

7 × 550 mm

Załoga

41

Thétis (Q134) – francuski okręt podwodny z okresu międzywojennego i II wojny światowej, jedna z czterech jednostek typu Circé. Okręt został zwodowany 30 czerwca 1927 roku w stoczni Schneider w Chalon-sur-Saône, a do służby w Marine nationale wszedł w czerwcu 1929 roku. Jednostka pełniła służbę na Morzu Śródziemnym i wzięła udział w kampanii norweskiej, a od zawarcia zawieszenia broni między Francją a Niemcami znajdowała się pod kontrolą rządu Vichy. 27 listopada 1942 roku okręt został samozatopiony w Tulonie.

Projekt i budowa

„Thétis” zamówiona została na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1922 roku[1][2]. Okręt, zaprojektowany przez inż. Jeana Simonota(inne języki), zbliżony był wielkością i parametrami do typu Sirène[1][3]. Jednostka charakteryzowała się wysoką manewrowością i silnym uzbrojeniem, lecz miała zbyt długi czas zanurzenia, a ciasnota wnętrza powodowała trudności w obsłudze mechanizmów okrętowych przez załogę[3].

„Thétis” zbudowana została w stoczni Schneider w Chalon-sur-Saône[1][4]. Stępkę okrętu położono w lipcu 1923 roku[2], został zwodowany 30 czerwca 1927 roku[1][4][a], a do służby w Marine nationale przyjęto go w czerwcu 1929 roku[2]. Jednostka otrzymała numer burtowy Q134.

Dane taktyczno–techniczne

„Thétis” była średniej wielkości okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej[1][3]. Długość całkowita wynosiła 62,48 metra, szerokość 6,2 metra i zanurzenie 3,99 metra[1][5]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 615 ton, a w zanurzeniu 776 ton[1][3][b]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa dwusuwowe silniki wysokoprężne Schneider-Carels o łącznej mocy 1250 koni mechanicznych (KM)[1][3]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne o łącznej mocy 1000 KM[1][7]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 14 węzłów na powierzchni i 7,5 węzła w zanurzeniu[1][3]. Zasięg wynosił 3500 Mm przy prędkości 9 węzłów w położeniu nawodnym oraz 75 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[3][5][c]. Zbiorniki paliwa mieściły 60 ton oleju napędowego[1][2], a energia elektryczna magazynowana była w bateriach akumulatorów typu D liczących 140 – 144 ogniwa[7][8]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 80 metrów, a autonomiczność 20 dób[2][8].

Okręt wyposażony był w 7 wyrzutni torped kalibru 550 mm: dwie wewnętrzne i dwie zewnętrzne na dziobie, jedną wewnętrzną na rufie oraz jeden podwójny obrotowy zewnętrzny aparat torpedowy za kioskiem, z łącznym zapasem 13 torped[1][3][d]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło działo pokładowe kal. 75 mm M1925 L/35 oraz dwa karabiny maszynowe kal. 8 mm (2 x I)[2][3].

Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 38 podoficerów i marynarzy[1][4].

Służba

W momencie wybuchu II wojny światowej okręt pełnił służbę na Morzu Śródziemnym, wchodząc w skład 13. dywizjonu 5. eskadry 1. Flotylli okrętów podwodnych stacjonującej w Tulonie[9]. Dowódcą jednostki był w tym okresie kpt. mar. J.E.L. Lefeuvre[9]. W końcu 1939 roku okręt był remontowany w Tulonie[9]. 28 marca 1940 roku „Thétis” (wraz z bliźniaczymi „Circé”, „Calypso” i „Doris”) wyszła z Oranu w konwoju 17-R, udając się przez Cieśninę Gibraltarską do Brestu[10]. Następnie jednostki udały się do Harwich, by wspomóc Brytyjczyków w kampanii norweskiej („Thétis” przybyła do portu w dniu 19 kwietnia)[11][12]. 24 kwietnia okręt wyszedł na pierwszy patrol[13]. W końcu kwietnia 1940 roku okręt udał się na patrol pod Texel, wracając do Harwich w dniu 7 maja[14]. 10 maja jednostka wyszła na kolejny patrol, tym razem w rejon między Lowestoft a Great Yarmouth[14]. 16 maja jednostka ponownie wyszła na patrol, nawiązując 18 maja kontakt z brytyjskim okrętem podwodnym HMS „Spearfish”(inne języki)[15]. 25 maja „Thétis” wraz z „Circé” i okrętem-bazą okrętów podwodnych „Jules Verne”(inne języki) wyszły z Rosyth do Dundee, które osiągnęły bezpiecznie wieczorem (w morzu do mini-konwoju dołączyła jeszcze „Calypso”)[15][16]. 4 czerwca jednostka (wraz z innymi francuskimi okrętami podwodnymi) udała się w rejs powrotny do Francji[17]. Po przybyciu do Brestu okręt był remontowany w tamtejszej stoczni[18]. 18 czerwca, wobec zbliżania się wojsk niemieckich do portu w Breście, „Thétis” ewakuowała się do Casablanki (razem z okrętami podwodnymi „Casabianca”, „Sfax”, „Poncelet”, „Persée”, „Ajax”, „Circé”, „Calypso”, „Méduse”, „La Sibylle”, „Amazone”, „Antiope”, „Orphée” i „Amphitrite”)[19]. Po zawarciu zawieszenia broni między Francją a Niemcami okręt znalazł się pod kontrolą rządu Vichy. 27 listopada 1942 roku, podczas ataku Niemców na Tulon, jednostka została samozatopiona[3][5].

Uwagi

  1. ↑ P.E. Fontenoy podaje, że okręt został zwodowany 20 czerwca 1927 roku[3].
  2. ↑ Jane's Fighting Ships 1934 podaje wyporność 552/764 tony[6], J. Lipiński 552/765 ton[5], zaś Jane's Fighting Ships 1940 i Jane’s Fighting Ships of World War II – 552/785 ton[7][8].
  3. ↑ J. Labayle-Couhat i Navypedia podają, że zasięg 3500 Mm był osiągany przy prędkości 7,5 węzła[2][4].
  4. ↑ Według J. Labayle-Couhata okręt posiadał trzy wyrzutnie dziobowe, dwie rufowe i podwójną wyrzutnię zewnętrzną[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: 1980, s. 273.
  2. ↑ a b c d e f g Ivan Gogin: CIRCÉ submarines (1929-1930). Navypedia. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 184.
  4. ↑ a b c d e Jean Labayle-Couhat: French warships of World War II. London: 1971, s. 79.
  5. ↑ a b c d Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999, s. 540.
  6. ↑ Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: 1934, s. 204.
  7. ↑ a b c Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1940. London: 1941, s. 194.
  8. ↑ a b c Antony Preston (red.): Jane’s Fighting Ships of World War II. London: Studio Editions, 1989, s. 131.
  9. ↑ a b c Don Kindell: FRENCH, POLISH, GERMAN NAVIES, also US SHIPS IN EUROPE, SEPTEMBER 1939. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  10. ↑ Don Kindell: NAVAL EVENTS, MARCH 1940 (Part 2 of 2) Friday 15th – Sunday 31st. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  11. ↑ Don Kindell: NAVAL EVENTS, APRIL 1940 (Part 3 of 4) Monday 15th-Sunday 21st. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  12. ↑ Andrzej Perepeczko: Od Napoleona do de Gaulle’a. Flota francuska w latach 1789-1942. Oświęcim: 2014, s. 235.
  13. ↑ Don Kindell: NAVAL EVENTS, APRIL 1940 (Part 4 of 4) Monday 22nd – Tuesday 30th. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  14. ↑ a b Don Kindell: NAVAL EVENTS, MAY 1940 (Part 1 of 4) Wednesday 1st – Tuesday 7th. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  15. ↑ a b Don Kindell: NAVAL EVENTS, MAY 1940 (Part 3 of 4) Wednesday 15th – Tuesday 21st. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  16. ↑ Don Kindell: NAVAL EVENTS, MAY 1940 (Part 4 of 4) Wednesday 22nd – Friday 31st. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  17. ↑ Don Kindell: NAVAL EVENTS, JUNE 1940 (Part 1 of 4) Saturday 1st – Friday 7th. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  18. ↑ Don Kindell: FRENCH NAVY SHIPS, JUNE 1940. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  19. ↑ Don Kindell: NAVAL EVENTS, JUNE 1940 (Part 3 of 4) Saturday 15th - Friday 21st. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).

Bibliografia

  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: CIRCÉ submarines (1929-1930). Navypedia. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  • Don Kindell: BRITISH and OTHER NAVIES DAY-BY-DAY. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  • Jean Labayle-Couhat: French warships of World War II. London: Ian Allan Ltd., 1971. ISBN 0-7110-0153-7. (ang.).
  • Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999. ISBN 83-902554-7-2.
  • Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1940. London: Sampson Low, Marston & Co., 1941. (ang.).
  • Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: Sampson Low, Marston & Co., 1934. (ang.).
  • Andrzej Perepeczko: Od Napoleona do de Gaulle’a. Flota francuska w latach 1789-1942. Oświęcim: Napoleon V, 2014. ISBN 978-83-7889-372-1.
  • Antony Preston (red.): Jane’s Fighting Ships of World War II. London: Studio Editions, 1989. ISBN 1-85170-194-X. (ang.).
Okręty podwodne typu Circé

Francja