Teresa Urszula Weyna (ur. 30 maja 1950 w Toruniu) – polska łyżwiarka figurowa, startująca w parach tanecznych z Piotrem Bojańczykiem. Uczestniczka igrzysk olimpijskich w Innsbrucku (1976)[1], uczestniczka mistrzostw Europy i świata, 9-krotna mistrzyni Polski (1968–1976).
Weyna urodziła się jako jedna z pięciu córek Alfreda Kazimierza Weyny i Urszuli Jadwigi Falkowskiej[2]. Łyżwiarstwo figurowe uprawiały też jej cztery siostry, a Zofia i Maria należały do krajowej czołówki tańców na lodzie (mama Urszula była działaczką, przez wiele lat szefową sekretariatu na najważniejszych łyżwiarskich zawodach w kraju)[2]. Z byłym mężem ma córki bliźniaczki – Karolinę i Katarzynę (ur. 1979) oraz syna Bartosza (ur. 1980)[2].
W trakcie kariery reprezentowała następujące kluby łyżwiarskie: Pomorzanin Toruń (1960–71), Warszawianka (1972), Ogniwo Warszawa (1973–75) i Marymont Warszawa (1976), wraz z partnerem sportowym byli trenowani przez Jana Bojańczyka w Toruniu i Annę Bursche-Lindner w Warszawie.
Po zakończeniu kariery amatorskiej została trenerką łyżwiarstwa figurowego i została pionierką łyżwiarstwa synchronicznego w Polsce. Zaczęła rozwijać tę dyscyplinę w gdańskim Uczniowskim Klubie Sportowym Łyżwiarstwa Synchronicznego „Oliwia” (założyła grupę „Amber Dance”)[2].
Osiągnięcia
Z Piotrem Bojańczykiem
Przypisy
Bibliografia