Jej rodzice, Anna i Aleksander Kodelscy byli architektami[5]. W okresie okupacji niemieckiej była członkiem Szarych Szeregów, brała udział w akcjach małego sabotażu[5]. W konspiracji używała pseudonimu "Kinga". Uczestniczka jako sanitariuszka i łączniczka w powstaniu warszawskim, służyła w rejonie tzw. Reduty Wawelskiej. Po upadku Reduty w dniu 11 sierpnia 1944 przedostała się kanałami w rejon Alei Ujazdowskich, w dalszych walkach nie uczestniczyła, ukrywała się w ruinach miasta, jako tzw. robinson warszawski. Warszawę opuściła razem z ludnością cywilną 2 października 1944. Powstania nie przeżyła jej matka[5][6].
Od 1946 do 1956 była członkiem AZS Warszawa[2]. Uprawiała narciarstwo alpejskie, na mistrzostwach Polski seniorów wywalczyła trzy złote medale (slalom specjalny – 1948, 1952, slalom gigant – 1952), dwa medale srebrne (zjazd – 1948, kombinacja alpejska – 1948) i trzy medale brązowe (zjazd – 1951, kombinacja alpejska – 1951, slalom specjalny – 1954)[7] W 1947 wygrała bieg zjazdowy podczas Memoriału Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny[2]. Wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Oslo (1952), zajmując 32. miejsce w slalomie specjalnym, 34. miejsce w slalomie gigancie i nie kończąc biegu zjazdowego[2].
Przez większość kariery zawodowej była związana ze Szkołą Główną Planowania i Statystyki w Warszawie (od 1991 ponownie Szkołą Główną Handlową). Pracowała na Wydziale Ekonomiki Produkcji[2], przez dwie kadencje pełniła funkcję prodziekana ds. spraw studenckich[3]. W 1964 uzyskała stopień doktora na podstawie pracy Planowanie inwestycji dla mechanizacji uspołecznionych gospodarstw rolnych napisaną pod kierunkiem Kazimierza Secomskiego[8], w 1974 stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Potrzeby w zakresie budownictwa inwestycyjnego szkolnictwa wyższego w Polsce (stan istniejący i elementy prognozy)[9]. Zajmowała się ekonomiką inwestycji budowlanych[3]. Była zatrudniona jako docent, następnie profesor nadzwyczajny. Przeszła na emeryturę w 1999[10], w kolejnych latach pracowała jeszcze w Wyższej Szkole Działalności Gospodarczej w Warszawie, przekształconej później w Uczelnię Warszawską im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie[3].
Z małżeństwa z botanikiem Czesławem Łaszkiem[2] (1930-2000) miała syna Jacka (ur. 1954), który również został pracownikiem SGH[2]. Jej wnukiem jest ekonomista, Aleksander Łaszek[11].
↑ abcdefghijkBogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński Leksykon olimpijczyków polskich. Od Chamonix i Paryża do Soczi 1924–2014, wyd. PKOl, b.m. i d. w., s. 640
↑ abcdefghiZłota księga nauk ekonomicznych, prawnych i ścisłych 2005, wyd. Mastermedia i Helion, Gliwice 2005, s. 143-144
↑Andrzej Więcek, Zbigniew Łojewski, Henryk Kurzyński, Adam Parczewski, Maciej Rychwalski, Janusz Waśko Mistrzostwa Polski w narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013, wyd. Nowy Sącz-Warszawa-Zamość 2014, s.215
