Telewizja cyfrowa – metoda transmisji sygnału telewizyjnego w postaci sygnału cyfrowego do odbiorników indywidualnych, np. odbiorników satelitarnych. Dzięki cyfrowej kompresji obrazu i dźwięku (w systemie MPEG-2 oraz MPEG-4) umożliwia przesłanie od 4 do 16 razy więcej programów telewizyjnych, niż w przypadku telewizji analogowej przy wykorzystaniu podobnego pasma.

Pierwszy telewizor cyfrowy na świecie zaprezentowano w 1981 r. w Niemczech.

Transmisja cyfrowa umożliwiła łatwe dodanie szeregu usług dodatkowych, jak:

• informacje o nadawanych programach (EPG – elektroniczny przewodnik po programach);
• automatyczne wyszukiwanie programów;
• kilka wersji językowych, możliwych do wyboru na jednym kanale telewizyjnym;
• wybór trybu audio (mono, stereo, AC-3, E-AC-3 itp.);
• napisy ekranowe;
• kodowanie kanałów w celu ograniczenia kręgu uprawnionych odbiorców (telewizja płatna);
• telewizja interaktywna;
• przeprowadzanie ankiet, telebanking itp. dzięki kanałowi zwrotnemu;
• kontrola rodzicielska.

W zależności od wykorzystywanego medium transmisyjnego, telewizja cyfrowa może być nadawana jako telewizja satelitarna (DVB-S, DVB-S2), telewizja naziemna (DVB-T, DVB-T2), telewizja kablowa (DVB-C, DVB-C2), telewizja mobilna (DVB-H).

• Dirac (kodek)
• Digital Video Broadcasting – seria standardów telewizji cyfrowej
• multipleks telewizyjny

• Cyfrowy Doradca – portal z poradnikami dotyczącymi odbioru cyfrowej telewizji.
• Telewizja-Cyfrowa.com – plany rozwoju telewizji cyfrowej DVB-T w Polsce, wykaz nadajników.
• Telewizja cyfrowa – warunki do odbioru telewizji cyfrowej w Polsce.
• Nadajniki DVB-T w Polsce – interaktywny lokalizator nadajników DVB-T w Polsce (multipleksy ogólnopolskie i regionalne).