PROFILPELAJAR.COM

Tau
	Opsanus tau
	(Linnaeus, 1766)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	batrachokształtne
Rodzina	batrachowate
Rodzaj	Opsanus
Gatunek	tau
Synonimy
	Gadus tau Linnaeus, 1766; Cottus glaber Schöpf, 1788; Cottus chaetodon Bloch & Schneider, 1801; Lophius bufo Mitchill, 1815; Opsanus cerapalus Rafinesque, 1818; Batrachoides variegata Lesueur, 1824; Batrachus celatus DeKay, 1842;
	Gadus tau Linnaeus, 1766; Cottus glaber Schöpf, 1788; Cottus chaetodon Bloch & Schneider, 1801; Lophius bufo Mitchill, 1815; Opsanus cerapalus Rafinesque, 1818; Batrachoides variegata Lesueur, 1824; Batrachus celatus DeKay, 1842;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tau^[4] (Opsanus tau) – gatunek morskiej ryby batrachokształtnej z rodziny batrachowatych (Batrachoididae). Ze względu na osiągane rozmiary i dużą odporność na czynniki środowiskowe nabrał znaczenia jako ryba eksperymentalna wykorzystywana w różnorodnych badaniach. Współwystępuje z pokrewnym ropusznikiem beta^[5]. Obydwa gatunki mają podobną budowę i zachowania.

Występowanie

Północno-zachodnie wody Oceanu Atlantyckiego od wybrzeży stanu Maine (USA) do Kuby.

Cechy morfologiczne

Głowa duża i płaska. Zaokrąglony pysk zakończony jest dużym otworem gębowym. Płetwy piersiowe bardzo duże. Tau osiąga maksymalnie 43 cm długości i około 2,2 kg masy ciała^[6]. Na pokrywach skrzelowych, wokół oczu i otworu gębowego ma liczne frędzlowate wyrostki. Przed płetwą grzbietową ma 3 mocne kolce i kolec na pokrywie skrzelowej. Ubarwienie zmienne, zazwyczaj żółtawo-brązowe, ciemniejsze na grzbiecie i bokach ciała.

Biologia i ekologia

Tau występuje w wodach przybrzeżnych nad dnem skalistym i wśród raf, żyje wśród zarośli trawy morskiej. Spotykany jest w pirsach i wrakach^[6]. Toleruje zanieczyszczone wody.

Jest to gatunek wszystkożerny i żarłoczny. Mało ruchliwy. Poluje na drobne skorupiaki i ryby, z zaskoczenia, stosując kamuflaż wśród elementów dna. Samice składają ikrę pod kamieniami lub do pustych muszli. Samiec strzeże jej przez 3 tygodnie.

W literaturze został rozpowszechniony z powodu wydawanych dźwięków, znacznie różniących się od dźwięków wydawanych przez inne gatunki ryb. W okresie godowym samce oraz samice Opsanus tau emitują krótkie, pojedyncze lub seryjne dźwięki. Samce opiekujące się potomstwem wydają długie donośne ryki. Dźwięki wydawane przez tau powstają w efekcie bardzo szybkich wibracji pęcherza pławnego, wywołanych skurczami mięśnia poprzecznie prążkowanego^[4]^[7]^[8].

Znaczenie dla człowieka

Ryba jest często odławiana jako ciekawostka do akwariów publicznych. Ma również lokalne znaczenie gastronomiczne.

Kilka osobników tau uczestniczyło w lotach STS-90 i STS-95, w czasie których prowadzono na nich badania nad wpływem mikrograwitacji na układ przedsionkowy i zmysł równowagi^[9].

Zobacz też

zwierzęta w kosmosie

Przypisy

↑ Opsanus tau, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e R. Fricke, W. N. Eschmeyer: Catalog of Fishes. [w:] Catalog of Fishes (Online Version, Updated 6 December 2012) [on-line]. California Academy of Sciences. [dostęp 2012-12-23]. (ang.).
↑ Opsanus tau, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b Batrachowce. W: Mały słownik zoologiczny: ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976.
↑ Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982, s. 519. ISBN 83-215-2103-7.
↑ ^a ^b Opsanus tau. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 22 grudnia 2012]
↑ S. M. Morris, J. T. Albright. The ultrastructure of the swimbladder of the toadfish, Opsanus tau L.. „Cell and Tissue Research”. 164 (1), s. 85-104, 1975. (ang.).
↑ Fine et al. Acoustical properties of the swimbladder in the oyster toadfish Opsanus tau. „The Journal of Experimental Biology”. 212, s. 3542–3552, 2009. DOI: 10.1242/jeb.033423. (ang.).
↑ NASA Studies Balance In Two Woods Hole Toadfish, A Senator, And Five Astronauts In Shuttle Mission. ScienceDaily, 2 listopada 1998. [dostęp 2012-12-22]. (ang.).