Początkowo biegnie przez teren hrabstwa Devon. Prowadzi doliną rzeki Tamar z Plymouth do Gunnislake. Jej długość wynosi 23 km, a czas przejazdu ok. 50 minut[1]. Przejeżdża m.in. przez wiadukt w Calstock. Po drodze jeden przystanek czołowy w Bere Alston. Linia w większości przebiega przez obszar chronionego krajobrazu Area of Outstanding Natural Beauty. Linię obsługuje dziennie 7 kursów wahadłowych[2].
Historia
Linia została oddana do użytku na całej długości w r. 1907[3] i przeznaczona była głównie dla funkcjonujących w tym rejonie kopalń cyny. Kolej oparła się likwidacji w ramach tzw. Beeching Axe ze względu na niedostateczny system dróg w tym rejonie. Planowane jest przedłużenie linii do Tavistock w związku z rozbudową miasta[4].
24 września 1917 na stacji Bere Ferrers, która znajdowała się wówczas na linii Dartmoor Line i był o wiele bardziej ruchliwa niż obecnie, miał miejsce wypadek. Grupa nowozelandzkich żołnierzy przemieszczająca się z Plymouth do Salisbury korzystając z postoju na stacji, udała się na krótki odpoczynek. Nie przyzwyczajeni do ruchu lewostronnego, wysiedli złą stroną i zostali stratowani przez pociąg ekspresowy[5]. Dziesięć osób zginęło, dwie odniosły obrażenia.
Linia prowadzi doliną rzeki Tamar i przecina liczne szklaki turystyczne, piesze i rowerowe. W miejscowości Calstock linia przekracza granicę Kornwalii i Devonu przez wiadukt, będący atrakcją turystyczną.
