Tadeusz Kazimierz Sas-Zubrzycki (ur. 1876 w Śniatynie, zm. 6 marca 1928) – kapitan rezerwy Wojska Polskiego, literat, działacz społeczny, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
W okresie zaboru austriackiego pracował jako urzędnik kolejowy, był literatem i dziennikarzem. Działał w organizacji „Nieprzejednani” w Stanisławowie i w Związku Strzeleckim.
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich i służył w 2 pułku piechoty w składzie II Brygady. Awansowany na porucznika piechoty został dowódcą 2 kompanii w batalionie S. Colonny-Walewskiego. Od października 1914 został przydzielony ze swoją kompanią do IV batalionu 3 pułku piechoty. Uczestniczył w walkach na froncie karpackim i bukowińskim. W połowie 1915 zwolniony z Legionów. Był internowany w Marmarosz-Sziget. U kresu wojny był członkiem pierwszej załogi obrony Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej. Walczył na odcinku pod nazwą Szkoła Sienkiewicza. Od 5 do 22 listopada 1918 przebywał w niewoli ukraińskiej. Po wojnie osiadł we Lwowie. Został komendantem I Oddziału Żandarmerii.
Był współpracownikiem czasopisma „Wiek Nowy”. Pracował nad dokumentacją powstania styczniowego.
Zmarł 6 marca 1928, a 9 marca został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera XXIII, grób 1995)[1].
Ordery i odznaczenia
Publikacje
Przypisy
Bibliografia
.png){kind=small}
