Jednocześnie od 1966 r. do lat 90. nieprzerwanie pełnił funkcję prezesa Związku Rzemieślników i Robotników w Wielkiej Brytanii, będącego polską organizacją zawodową działającą nieprzerwanie od 1940 r. i uznawaną przez władze brytyjskie. W latach 80. jako działacz związkowy współorganizował „Polish Solidarity Campaign” organizującą wsparcie dla podziemnych struktur NSZZ „Solidarność”.
Przeciwstawiając się połączeniu dwóch nurtów PPS (Centralny Komitet Zagraniczny i Centralny Komitet) w ramach tzw. obozu legalistycznego w roku 1987, utworzył w styczniu 1988 r. Niezależną PPS na Obczyźnie.
Na XXV Kongresie PPS (łączącym krajowe i emigracyjne struktury PPS) w październiku 1990 r. w Warszawie został wybrany do Rady Naczelnej PPS. Od listopada 1991 r. członek Centralnego Komitetu Wykonawczego i sekretarz ds. międzynarodowych PPS.
W połowie lat 90. wycofał się z działalności politycznej. Zmarł w Londynie.
Bibliografia
Ewa Turska, Niezależny Działacz PPS, „Rzeczpospolita” nr 154 z 4 lipca 2007.
50-lecie Związku Rzemieślników i Robotników Polskich w Wielkiej Brytanii, Londyn 1991.
Anna Siwik, PPS na emigracji w latach 1945–1956, Kraków 1998.