Tadeusz Józef Moszczeński urodził się 10 stycznia 1891 w Lisku[1]. Pochodził z rodziny Moszczeńskich h. Nałęcz, zamieszkującej w Lisku[2]. Był synem Ferdynanda Moszczeńskiego herbu Nałęcz (1844–1921, aptekarz i burmistrz Liska) oraz Marii z domu Muszyńskiej (1860–1938, inicjatorka powstania i pierwsza prezes koła TSL w Lesku od 1898 do 1907[3]). Miał braci Mariana (1883–1962, do 1918 oficjał medykamentowy w rezerwie C. K. Obrony Krajowej, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi Cywilnej z koroną[4], przejął po ojcu aptekę w Lesku[5]), Leona (1889–1940, kmdr lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej)[2][6][7], Stanisława (ur. 1895[8]), Stefana (ur. 1900)[9]. Wraz z rodziną zamieszkiwał w domu przy ulicy Pułaskiego w Lesku[10].
Uzyskał tytuł magistra farmacji[14][15][2]. Po wybuchu I wojny światowej został mianowany wojskowym akcesistą medykamentowym w rezerwie 1 listopada 1914 przy dywizyjnym zakładzie sanitarnym piechoty nr 24[16] i pozostawał w tej randze do 1918[17][18][19]. Był przydzielony do szpitala garnizonowego nr 3[20], gdzie na początku 1918 był wojskowym asystentem aptekarskim w rezerwie[21].
Po zakończeniu wojny, jako były oficer armii austriackiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu porucznika aptekarza[22]. Został awansowany na stopień kapitana w korpusie oficerów zawodowych sanitarnych dział aptekarze ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[23][24][25][26]. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy 10 Batalionu Sanitarnego służył w Szefostwie Sanitarnym Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[27][28]. Został awansowany na stopień majora aptekarza w korpusie oficerów sanitarnych ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[29]. W 1928 był oficerem w 10 Okręgowym Szefostwie Sanitarnym[30]. W 1932 był zarządcą Głównej Składnicy Sanitarnej Nr 2 w Przemyślu[31]. Później został awansowany na stopień podpułkownika aptekarza[2]. Sprawował stanowisko szefa Służby Zaopatrzenia Sanitarnego Wojska Polskiego w Warszawie (naczelny aptekarz WP)[32][2][33]. Był członkiem oddziału Polskiego Białego Krzyża w Przemyślu[34].
Podczas II wojny światowej był internowany na Węgrzech i w 1944 został zamordowany przez nilaszowców[32][35][2]. Tadeusz, Leon i Adam (ur. 1919, syn Mariana, student farmacji[36]), także zamordowany w Katyniu) Moszczeńscy zostali upamiętnieni (z inicjatywy Zofii Zubrzyckiej oraz Janiny Witoszyńskiej z domu Moszczeńskiej) symboliczną inskrypcją, wykonaną na tabliczce przez Edwarda Barana i umieszczoną na grobowcu rodziców na cmentarzu w Lesku[37][38].
↑Pierwotnie podawano datę urodzin 11 stycznia 1891, CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 632, 823. W 1935 ogłoszono zmianę daty urodzenia z 11 stycznia 1891 na 10 stycznia 1891. Stwierdzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 8, s. 62, 1 czerwca 1935.