Tadeusz Kobak-Nowacki

Tadeusz Kobak-Nowacki
Data i miejsce urodzenia

14 października 1918
Chodorków

Data i miejsce śmierci

7 sierpnia 2005
Warszawa

profesor nauk technicznych
Specjalność: mechanizacja rolnictwa
Alma Mater

Politechnika Lwowska

Profesura

1963

Polska Akademia Nauk
Status

członek rzeczywisty

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Śląska
SGGW
Politechnika Warszawska

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”

Tadeusz Kobak-Nowacki[1][2][3] (ur. 14 października 1918 w Chodorkowie, zm. 7 sierpnia 2005 w Warszawie) – polski naukowiec, specjalista nauk agrotechnicznych, profesor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, członek Polskiej Akademii Nauk.

Życiorys

Uczęszczał do szkoły podstawowej w niewielkiej osadzie pod Brzeżanami, a następnie do neoklasycznego gimnazjum im. Edwarda Rydza-Śmigłego w Brzeżanach. W latach 1938–1944 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, a następnie był asystentem w Katedrze Budowy Samochodów[4].

Po repatriacji na Górny Śląsk i nostryfikacji w 1945 dyplomu inżyniera mechanika–konstruktora w Politechnice Śląskiej, w latach 1945–1947 pracował na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Budowy Samochodów tej uczelni[4].

Po roku przeniósł się do Warszawy i został pracownikiem Zakładu Maszynoznawstwa Rolniczego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, w 1947 równocześnie rozpoczął pracę w Instytucie Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa, skąd odszedł w 1951. Został wówczas zatrudniony w Katedrze Motoryzacji Rolnictwa i Wydziału Agromechanicznego Politechniki Warszawskiej, w 1954 zakończył pracę w Zakładzie Maszynoznawstwa Rolniczego SGGW i został na tej uczelni na etacie docenta jako organizator Katedry Mechanizacji Rolnictwa. Powierzono mu funkcję kierowniczą, którą sprawował do 1970. Przeszedł wówczas do powstałego w wyniku reorganizacji uczelni Instytutu Mechanizacji Rolnictwa i pracował tam do 1976, następnie do 1984 stał na czele Zakładu Mechanizacji Rolnictwa, a przez kolejne cztery lata był kierownikiem Zakładu Użytkowania Maszyn Rolniczych Instytutu Mechanizacji Rolnictwa Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego – Akademii Rolniczej w Warszawie. W 1963 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1972 profesora zwyczajnego. W latach 1987–1989 przewodniczył Komitetowi Techniki Rolniczej PAN[4]. Po przejściu na emeryturę w 1988 pozostał aktywny zawodowo, zasiadał w latach 1988–1990 w Radzie Naukowej Instytutu Melioracji i Użytków Zielonych, a kolejne dwa lata w Radzie Naukowej Instytutu Maszyn Spożywczych. Brał udział w pracach naukowych w Instytucie Rozwoju Wsi i Rolnictwa Polskiej Akademii Nauk.

Od 1973 był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk (Wydział V – Nauk Rolniczych i Leśnych), a od 1986 członkiem rzeczywistym[5].

Był koordynatorem zespołu, który opracował przekrojowe monografie pt. Mechanizacja rolnictwa i Maszyny rolnicze.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu prawosławnym na Woli (sektor 84-7-7)[6].

Publikacje

  • Pojazdy rolnicze : podręcznik dla techników mechanizacji rolnictwa, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1970.
  • Mechanizacja rolnictwa : podręcznik dla studentów akademii rolniczych. T. 1, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1972.
  • Mechanizacja rolnictwa : podręcznik dla studentów akademii rolniczych. T. 4, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1976.
  • Technologia prac maszynowych w rolnictwie, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1978.
  • Mechanizacja rolnictwa. T. 1, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1982.
  • Mechanizacja rolnictwa. T. 2, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1984.
  • Mechanizacja rolnictwa : podręcznik dla studentów akademii rolniczych. T. 3, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1984.
  • Paradygmaty energotechnologicznej efektywności transformacji gospodarki żywnościowej, PAN, Instytut Rozwoju Wsi i Rolnictwa, Warszawa 1999.

Źródło[7].

Ordery i odznaczenia

Źródło[4].

Nagrody

Przypisy

  1. ↑ Kobak-Nowacki Tadeusz, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-05-08].
  2. ↑ Prof. zw. dr hab. cz Tadeusz Kobak-Nowacki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-05-08].
  3. ↑ Kobak-Nowacki Tadeusz. Polska Akademia Nauk. [dostęp 2018-05-08].
  4. ↑ a b c d e Czesław Waszkiewicz: Sylwetki przewodniczących w poszczególnych kadencjach - Prof. dr hab. Tadeusz Kobak-Nowacki Przewodniczący Komitetu Techniki Rolniczej PAN 1987–1989. W: Przerwana misja. Kraków: Polskie Towarzystwo Inżynierii Rolniczej, 2017, s. 76–79. ISBN 978-83-64377-13-6. [dostęp 2024-03-27].
  5. ↑ KOBAK-NOWACKI, Tadeusz [online], Polska Akademia Nauk - Członkowie PAN [dostęp 2023-02-03] (pol.).
  6. ↑ Cmentarz prawosławny przy Parafii św. Jana Klimaka na Woli w Warszawie [online], cmentarz.prawoslawie.pl [dostęp 2024-07-31].
  7. ↑ Katalog biblioteki Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy [dostęp 2024-03-27].
  8. ↑ Uchwała Prezydium Rządu w sprawie przyznania nagród za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki za rok 1952. „Trybuna Ludu”. Rok V, Nr 203 (1265), s. 6, 23 lipca 1952. Warszawa: KC PZPR. [dostęp 2024-07-31]. 

Bibliografia

  • Członkowie Polskiej Akademii Nauk. Informator, Ossolineum, Wrocław 1984.