Tadeusz Byliński

Data i miejsce urodzenia	12 stycznia 1924 Głębokie
Data i miejsce śmierci	4 września 1962 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	sędzia
Narodowość	polska
Uczelnia	Wydział Prawa Uniwersytetu Łódzkiego
Stanowisko	Sędzia Sądu Najwyższego
Partia	PZPR
Małżeństwo	Augusta Bylińska
Dzieci	Ewa Bylińska
Multimedia w Wikimedia Commons

Tadeusz Byliński (ur. 12 stycznia 1924 w Głębokiem, zm. 4 września 1962 w Warszawie) – sędzia Sądu Najwyższego w Warszawie od 22 maja 1962 do 4 września 1962.

Tadeusz Byliński był synem Bolesława Bylińskiego i Marianny z domu Sobolewskiej. Jego żoną była Augusta, z domu Siempińska, z którą miał córkę Ewę Bylińską, urodzoną 20 grudnia 1953.

Ukończył gimnazjum w Grodnie. W 1944 był żołnierzem AK/Oddziału Nowogródek (pseudonim „Borowik”) (I kompania Batalionu Nowogródzkiego VII).

Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego^[1]. W 1951 zaczął pracować jako sędzia, orzekał w sądach okręgu łódzkiego. 22 maja 1962 został wybrany na podstawie uchwały Rady Państwa na Sędziego Sądu Najwyższego w Warszawie w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych^[2]. Był wówczas najmłodszym sędzią Sądu Najwyższego^[1].

Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej, Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz Zrzeszenia Prawników Polskich^[1].

Zmarł w wyniku choroby. Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B22-7-5)^[3].

W kościele i klasztorze Franciszkanów pod wezwaniem Św. Antoniego w Warszawie wmurowana jest tablica pamiątkowa poległych i zmarłych żołnierzy Okręgu Nowogródek AK. Na tej tablicy umieszczone jest nazwisko zmarłego Tadeusza Bylińskiego i jego zmarłego brata Eustachego Bylińskiego.