TCG Anadolu (L400) – uniwersalny okręt desantowy–lotniskowiec marynarki Turcji, wodowany w 2019 roku. Wersja hiszpańskiego typu Juan Carlos I.
Geneza i budowa
W 2013 roku władze Turcji zdecydowały zamówić dla swojej marynarki nowy uniwersalny okręt desantowy, zbudowany w stoczni Sedef Gemi İnşaatı na podstawie nowoczesnego projektu zagranicznego. Wybór padł na hiszpańską stocznię Navantia, oferującą projekt okrętu typu Juan Carlos I[2]. W maju 2015 roku obie stocznie podpisały porozumienie o wspólnych pracach. Strona hiszpańska dostarczyła projekt, zapewniła wsparcie techniczne i ma dostarczyć elementy wyposażenia, w tym układu pędnego oraz system zarządzania jednostką[3]. Zaangażowanie tureckiego przemysłu w projekt ocenia się na 68%[1].
30 kwietnia 2014 roku uroczyście, przy udziale prezydenta Recepa Erdoğana, rozpoczęto cięcie blach pod budowę okrętu[4]. Stępkę położono oficjalnie 7 lutego 2018 roku[1]. Otrzymał on nazwę „Anadolu” (od tureckiej nazwy Anatolii)[1]. W dniu 4 maja 2019 roku miało miejsce wodowanie jednostki z suchego doku, bez uroczystości[5]. Przed tym, 30 kwietnia 2019 roku na okręcie wybuchł pożar w części dziobowej, ale nie opóźnił wodowania[5].
Przekazanie okrętu planowane było na 2021 rok[5]. Stał się on największym okrętem tureckiej marynarki wojennej[5] i jej pierwszym okrętem lotniczym. Od 7 marca 2022 roku prowadzono próby morskie na Morzu Marmara, a 18 listopada przeprowadzono na nim pierwsze lądowania śmigłowców AH-1W Super Cobra i S-70B Seahawk[6]. Okręt przekazano marynarce 21 stycznia 2023 roku[7]. Ostatecznie został wcielony do służby 10 kwietnia 2023 roku, zostając okrętem flagowym marynarki Turcji[8]. Oficjalnie klasyfikowany jest jako wielozadaniowy okręt desantowo-szturmowy[7].
W ramach programu Havuzlu Çıkarma Gemisi (HCG) powstają także cztery barki desantowe dla czołgów (LCM), dwie małe łodzie desantowe (LCVP) i 27 pływających gąsienicowych transporterów opancerzonych ZAHA[5]. Wartość programu nieoficjalnie jest szacowana na równowartość 1,4 mld USD[5].
Planowano, że na okręcie będzie bazować 12 samolotów pionowego startu i lądowania F-35B i 12 śmigłowców, lecz stało się to nieaktualne z uwagi na wykluczenie Turcji z programu dostaw F-35 przez USA po zakupie rosyjskich systemów obrony powietrznej S-400 Triumf[1][8]. Planowane jest bazowanie na okręcie nowo opracowanej wersji bezzałogowca bojowego Bayraktar TB3[9]
Opis
Przypisy
- ↑ a b c d e f Pożar tureckiego lotniskowca Anadolu. Agencja Lotnicza Altair, 3 maja 2019. [dostęp 2020-11-03].
- ↑ Navantia wygrywa w Turcji. Agencja Lotnicza Altair, 30 grudnia 2013. [dostęp 2020-11-03].
- ↑ IDEF 2015: Okręt desantowy dla Turcji. Agencja Lotnicza Altair, 8 maja 2015. [dostęp 2020-11-03].
- ↑ Rozpoczęcie budowy TCG Anadolu. Agencja Lotnicza Altair, 5 maja 2014. [dostęp 2020-11-03].
- ↑ a b c d e f Wodowanie L400 Anadolu. Agencja Lotnicza Altair, 5 maja 2019. [dostęp 2020-11-03].
- ↑ Chała 2023 ↓, s. 78.
- ↑ a b Tomasz Grotnik. śmigłowcowiec Anadolu nowym flagowcem tureckiej floty. „Wojsko i Technika”. Nr 4/2023, s. 76, kwiecień 2023. Warszawa: Zespół Badań i Analiz Militarnych.
- ↑ a b TCG Anadolu oficjalnie w linii. Agencja Lotnicza Altair, 10 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-15].
- ↑ Marcin Strembski. Bayraktar TB2 rozwija skrzydła. „Lotnictwo”. 6/2021. XXIV (229), s. 18-19, czerwiec 2021. ISSN 1732-5323.
Bibliografia
- Marcin Chała. Anadolu – pierwszy okręt–baza bojowych bezzałogowców powietrznych. „Wojsko i Technika”. Nr 2/2023. IX (89), luty 2023. Warszawa. ISSN 2450-1301.
Zobacz też