Tętnica oponowa środkowa

Miejsce odejścia tętnicy oponowej środkowej podpisane Middle meningeal.

Tętnica oponowa środkowa (łac. arteria meningea media) – w anatomii człowieka tętnica będąca najsilniejszą gałęzią tętnicy szczękowej, odchodzącą prawie pionowo w jej pierwszej (żuchwowej) części[1].

Do jamy czaszki wchodzi przez otwór kolcowy (razem z gałęzią oponową nerwu żuchwowego). Wewnątrz biegnie między oponą twardą a powierzchnią kostną. Odpowiada za unaczynienie opon mózgowych we wszystkich trzech dołach czaszki: w dole tylnym tworzy zespolenia z tętnicą oponową tylną, a w dole przednim – z oponową przednią. Jest główną tętnicą zaopatrującą opony mózgowia[1].

Na swojej drodze oddaje pomniejsze gałązki: gałąź oponową dodatkową (ramus meningeus accessorius), gałąź skalistą (ramus petrosus), tętnicę bębenkową górną, gałąź czołową (ramus frontalis) i gałąź ciemieniową (ramus parietalis)[1].

Znaczenie kliniczne

Uproszczona metoda lokalizowania tętnicy oponowej środkowej. B – pterion E – asterion
  • Przy złamaniach kości czaszki stosunkowo łatwo może nastąpić przerwanie ciągłości tętnicy. Powstający krwiak nadtwardówkowy uciska na mózgowie, stanowiąc bezpośrednie zagrożenia dla życia. W celu szybkiego wyznaczenia położenia naczynia chirurdzy posługują się tzw. schematem Krönleina[1][2].
  • Wewnątrz czaszki tętnica żłobi dość głębokie bruzdy, które niewprawny obserwator na zdjęciach radiologicznych może wziąć za pęknięcia.

Przypisy

  1. ↑ a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 208–209, ISBN 978-83-200-3257-4.
  2. ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom IV. Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 440–441, ISBN 978-83-200-4203-0.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.