Szafran zółtokwiatowy[3], szafran żółty, krokus żółty, k. złocisty, (Crocus flavus West.) – gatunek rośliny z rodziny kosaćcowatych (Iridaceae). Pochodzi z obszaru śródziemnomorskiego[4]. Jest uprawiany jako roślina ozdobna.
Morfologia i biologia
Pod ziemią posiada bulwocebule, z których na wiosnę, jeszcze przed rozwojem liści wyrastają złocistożółte kwiaty. Otoczone błoniastą pochewką liście rozwijają się w pełni dopiero po przekwitnieniu. Są wąskie i rynienkowate. Cała roślina ma wysokość ok. 10 cm.
Zastosowanie i uprawa
Zastosowanie. Nadaje się do ogródków skalnych, na rabaty i obrzeża rabat. Może też być uprawiany na trawniku. Najbardziej efektownie wygląda uprawiany w grupkach. Może być również pędzony w szklarni.
Najlepiej rośnie na próchniczno-piaszczystej glebie i w pełnym słońcu[5]. Rozmnaża się go przez przybyszowe bulwki, lub z nasion[4]. Przystosowany jest do rejonów o cieplejszym klimacie, jednak dobrze przetrzymuje u nas zimę, aby zaś nie przemarzał przy bezśnieżnej a mroźnej zimie, należy go przed zimą okryć (np. ściółką), na wiosnę zaś przed zakwitnięciem ściągnąć okrycie[4][5].
Przypisy
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑Gawryś Wiesław: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina Botanica, 2008. ISBN 978-83-925110-5-2. Brak numerów stron w książce
↑ abcGeoffreyG.BurnieGeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC271991134.
↑ abBolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X. Brak numerów stron w książce