Sypniewo – niewielka część Poznania obejmująca obszar miasta najbardziej wysunięty na południowy wschód, w osiedlu samorządowym Głuszyna.
Położenie
Od południa i wschodu graniczy z Kopylnikiem i terenami gminy Kórnik (wsie Kamionki oraz Szczytniki), od zachodu z gminą Mosina (wieś Daszewice), od północy natomiast sąsiaduje ze znajdującymi się w granicach miasta Piotrowem i Barakami.
Historia
W granicach Poznania od 1942 r.
W latach 1954–1990 Sypniewo należało do dzielnicy Nowe Miasto.
Zabudowa
Zabudowa jednorodzinna. Większość obszaru dzielnicy stanowią tereny zielone. W części północno-wschodniej znajdują się ogródki działkowe. Przez teren Sypniewa przepływa rzeka Kopel, która w tym miejscu, z wyjątkiem krótkiego odcinka, stanowi granicę miasta. Przez Sypniewo przepływa również Głuszynka, uchodząc tu do Kopla.
Przyroda
Na terenie Sypniewa znajdują się dwie aleje kasztanowe. Stanowią one pomniki przyrody. Posadził je w 2. połowie XIX wieku przyrodnik – Felicjan Sypniewski[1]. Na południe od Sypniewa znajduje się źródło Pietrzynki[2].
Komunikacja
Do Sypniewa dociera linia autobusowa nr 158 ze Starołęki[3] oraz linia nocna 221 z Garbar[4].
Przypisy
- ↑ Andrzej Kepel, Wycieczki przyrodnicze w okolice Głuszynki, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/2002, s.254, ISSN 0137-3552
- ↑ Helena Szafran, Miasto Poznań i okolica, Poznań, PTPN, 1959 (seria "Wielkopolska w Oczach Przyrodnika", nr 3), mapa przy s.96
- ↑ Mapa sieci połączeń ZTM Poznań [PDF] [online], Zarząd Transportu Miejskiego w Poznaniu, 1 września 2020 [dostęp 2020-09-08] (pol. • ang.).
- ↑ Rozkład jazdy: Linia 221 » Zarząd Transportu Miejskiego w Poznaniu [online], www.ztm.poznan.pl [dostęp 2021-04-06] .
Bibliografia
- Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, Poznań: CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8 . Brak numerów stron w książce
- WłodzimierzW. Łęcki WłodzimierzW., PiotrP. Maluśkiewicz PiotrP., Poznań od A do Z, Poznań: KAW, 1986, s. 138, ISBN 83-03-01260-6, OCLC 835895412 .
Linki zewnętrzne
.JPG)
