Synopa pod panowaniem bizantyjskim, około 910 roku
Historia miasta
Starożytność
W miejscu obecnej Synopy istniała pierwotnie osada Hetytów. Jednakże właściwe miasto zostało założone w VII wieku p.n.e. przez greckich osadników z Miletu. Miasto szybko rozwinęło się jako ważny port czarnomorski, biło własną monetę, a nawet zaczęło zakładać własne kolonie.
W IV w p.n.e. na pewien czas miasto znalazło się pod władzą Persów. Później weszło w skład imperium Aleksandra Wielkiego i jego państw sukcesyjnych. W 183 roku p.n.e. zostało zajęte przez helleńskiego władcę Farankesa I, który przeniósł tu stolicę królestwa Pontu.
W 70 roku p.n.e. miasto zdobył rzymski wódz Lukullus i przyłączył je do republiki. Od tej pory Synopa dzieliła losy reszty państwa rzymskiego. Po podziale cesarstwa znalazła się w granicach jego części wschodniej, określanej potem jako Cesarstwo Bizantyńskie.
Średniowiecze
W czasach bizantyjskich miasto było jednym z najważniejszych, czarnomorskich portów cesarstwa, gdyż leżało przy ważnym szlaku handlowym, biegnącym wzdłuż wybrzeża morskiego. Było ono również siedzibą biskupstwa.
W XIV i w pierwszej połowie XV wieku miastem władali na wpół niezależni emirowie, lawirujący pomiędzy państwem Komnenów, a innymi państwami tureckimi. W 1461 roku miasto zdobył sułtan Mehmed II.
