Symcha Bunem Szajewicz[1] lub też Symche Bunim (Bunem) Szajewicz (ur. 1907 w Łęczycy, zm. 1944[2] lub 1945[1] w KL Auschwitz-Birkenau) – polski poeta i prozaik pochodzenia żydowskiego tworzący w języku jidysz[2].
Życiorys
Był pracownikiem jednej z fabryk włókienniczych w Łodzi. Jako literat zaczął publikować jeszcze w dwudziestoleciu międzywojennym[2]. Podczas II wojny światowej był więźniem getta łódzkiego, gdzie był aktywny w środowisku literackim skupionym wokół Miriam Ulinower[1]. Do kręgu pisarzy i poetów tworzący w jidysz w getcie wciągnął między innymi Chavę Rosenfarb[3]. Po likwidacji Litzmannstadt Ghetto został deportowany do obozu Auschwitz II – Birkenau, gdzie zginął na kilka tygodni przed wyzwoleniem go przez sowietów[2].
Z jego wojennych utworów zachowały się dwa poematy: Lech-lecho (Wyjdź)[2] oraz Friling taszaw (Wiosna)[1].
Odniesienia
Został sportretowany w najbardziej znanej powieści Chavy Rosenfarb pt. Drzewo Życia, za którą jej autorka otrzymała między innymi Nagrodę im. Icyka Mangera[4].
Symcha Bunem Szajewicz wraz z Josefem Kirmanem, Icchakiem Kacenelsonem, Władysławem Szlengelem i Abrahamem Suckewerem został wymieniony w wierszu Jacka Podsiadły pt. Słup ze słów[5].
Przypisy