Sylwester Kruczkowski (oficer)

Sylwester Kruczkowski
Sylwester Korwin-Kruczkowski
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1892
Pilzno

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

30 Pułk Piechoty
56 Pułk Piechoty
33 Pułk Piechoty
6 Pułk Strzelców Podhalańskich
KRU Złoczów

Stanowiska

komendant RU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami

Sylwester Kruczkowski[a] (ur. 15 grudnia 1892 w Pilźnie, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 15 grudnia 1892 w Pilźnie[1][2][3], w rodzinie Sylwestra (ur. 1862), lekarza weterynarii i urzędnika. Wywodził się z rodziny Kruczkowskich nie herbu Korwin, lecz tego przydomku i herbu własnego[4].

Podczas I wojny światowej został powołany do służby w cesarskiej i królewskiej Armii. Będąc kadetem 30 pułku piechoty odniósł rany, o czym informowano na początku września 1915[5][6][7]. Został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[8][9]. Był przydzielony do 10. kompanii[10] 30 pułku piechoty[11][12]. W 1917 został ranny[10]. W 1918 służył w 2. kompanii karabinów maszynowych macierzystego pułku i został ranny po raz drugi[13].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 25 listopada 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[14]. Do wiosny 1928 służył w 56 pułku piechoty w Krotoszynie[15][16][17]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1397. lokatą w korpusie oficerów piechoty[18][19][20]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 33 pułku piechoty w Łomży[21][22]. 27 stycznia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 49. lokatą w korpusie oficerów piechoty[23][2]. W marcu tego roku został przeniesiony do 6 pułku strzelców podhalańskich w Samborze na stanowisko kwatermistrza[24][25]. W sierpniu 1935 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Złoczów na stanowisko komendanta[26]. 1 września 1938 dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Złoczów, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”. W 1939 w dalszym ciągu pełnił służbę na tym stanowisku[27].

Po II wojnie światowej pod koniec lat 40. był prezesem Komitetu Organizacyjnego Stowarzyszenia Polskich Kombatantów na Austrię[28].

Ordery i odznaczenia

21 marca 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[1].

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji c. i k. Armii figurował jako „Silvester Ritter von Korwin Kruczkowski”. W ewidencji Wojska Polskiego w latach 20. i początkowo w latach 30. określany jako „Sylwester Kruczkowski”, a do 1939 jako „Sylwester Korwin-Kruczkowski”.

Przypisy

  1. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-07].
  2. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 36.
  3. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 22.
  4. ↑ Sylwester Korwin Kruczkowski: Poczet Polaków wyniesionych do godności szlacheckiej przez monarchów austrjackich w czasie od roku 1773 do 1918: dalej tych osób, którym wymienieni władcy zatwierdzili dawne tytuły książęce względnie hrabiowskie lub nadali tytuły hrabiów i baronów jak niemniej tych, którym zatwierdzili staropolskie szlachectwo. Lwów: 1935, s. 35–36.
  5. ↑ Offiziere. „Verlustliste”. Nr 256, s. 5, 3 września 1915. 
  6. ↑ Verlustliste Nr. 255. „Neues Wiener Tagblatt”. Nr 275, s. 3, 4 października 1915. 
  7. ↑ Verlustliste Nr. 256. „Reichspost”. Nr 422, s. 4, 7 września 1915. 
  8. ↑ Die Augustbeförderung in unserem Heere. „Reichspost”. Nr 380, s. 8, 17 sierpnia 1916. 
  9. ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 256.
  10. ↑ a b Lista strat nr 583. c. i k. Ministerstwo Wojny, 1915-05-31, s. 3.
  11. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 424.
  12. ↑ a b c Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 546.
  13. ↑ Lista strat nr 654. c. i k. Ministerstwo Wojny, 1918-02-23, s. 3.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 15 grudnia 1920, s. 1344.
  15. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 175, 715.
  16. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 284.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 260.
  18. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 61.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 417.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 360.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 139.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 49, 193.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930, s. 24.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 104.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 620.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
  27. ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 22, 861.
  28. ↑ Andrzej Pilch: Losy Polaków w Austrii po drugiej wojnie światowej 1945-1955. 1994, s. 257.
  29. ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 387 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  30. ↑ Krzyże Zasługi dla wojskowych. „Przegląd Wieczorny”. Nr 179, s. 2, 6 sierpnia 1928. 
  31. ↑ Auszeichnungen für Verdienste im Kriege. „Pester Lloyd”. Nr 15, s. 3, 15 stycznia 1917. 
  32. ↑ Auszeichnungen für unsere Helden. „Wiener Salonblatt”. Nr 3, s. 10, 20 stycznia 1917. 

Bibliografia