Sylvia Eder
|
Data i miejsce urodzenia
|
24 sierpnia 1965 Leogang
|
Klub
|
SC Leogang
|
Wzrost
|
172 cm
|
Pierwsze punkty w PŚ
|
8.02 1981, Zwiesel (15. miejsce – kombinacja)
|
Pierwsze podium w PŚ
|
18.01 1982, Bad Gastein (3. miejsce – zjazd)
|
Dorobek medalowy
|
|
|
Sylvia Eder (ur. 24 sierpnia 1965 w Leogang) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka mistrzostw świata.
Kariera
Pierwszy raz na arenie międzynarodowej pojawiła się w 1982 roku, startując podczas mistrzostw świata juniorów w Auron. Zdobyła tam srebrny medal w kombinacji, zajmując ponadto czwarte miejsce w zjeździe, siódme w slalomie i ósme w gigancie.
Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata wywalczyła 8 lutego 1981 roku w Zwiesel, gdzie zajęła 15. miejsce w kombinacji. Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 18 stycznia 1982 roku w Bad Gastein, kończąc rywalizację w zjeździe na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Holly Flanders z USA i Austriaczka Lea Sölkner. W kolejnych startach jeszcze dziesięciokrotnie stawała na podium zawodów PŚ, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa: 19 stycznia 1982 roku w Bad Gastein i była najlepsza w zjeździe, a 3 grudnia 1994 roku w Vail triumfowała w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1992/1993, kiedy zajęła 16. miejsce w klasyfikacji generalnej. Ponadto w sezonie 1987/1988 była druga w klasyfikacji supergiganta.
W 1985 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Bormio zdobyła srebrny medal w kombinacji. Rozdzieliła tam Erikę Hess ze Szwajcarii i Tamarę McKinney z USA. Wynik ten powtórzyła podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Crans-Montana, ponownie plasując się między Hess i McKinney. Ponadto zajęła drugie miejsce w supergigancie na mistrzostwach świata w Morioce w 1993 roku, rozdzielając Niemkę Katję Seizinger i Astrid Lødemel z Norwegii. W 1984 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, zajmując 13. miejsce w zjeździe i 34. miejsce w gigancie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Calgary zajęła 12. miejsce w kombinacji i 25. miejsce w supergigancie. Najlepszy wynik olimpijski osiągnęła podczas igrzysk olimpijskich w Albertville w 1992 roku, gdzie była dziewiąta w gigancie. Brała też udział w igrzyskach w Lillehammer w 1994 roku, zajmując 14. miejsce w gigancie i 15. miejsce w supergigancie.
Jej młodsza siostra, Elfi, również była narciarką alpejską.
Osiągnięcia
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
34.
|
13 lutego
|
1984
|
Sarajewo
|
Gigant
|
2:20,98
|
+8,05
|
Debbie Armstrong
|
13.
|
16 lutego
|
1984
|
Sarajewo
|
Zjazd
|
1:13,36
|
+1,61
|
Michela Figini
|
12.
|
21 lutego
|
1988
|
Calgary
|
Kombinacja
|
29,25 pkt
|
+63,61 pkt
|
Anita Wachter
|
25.
|
22 lutego
|
1988
|
Calgary
|
Supergigant
|
1:19,03
|
+3,36
|
Sigrid Wolf
|
9.
|
19 lutego
|
1992
|
Albertville
|
Gigant
|
2:12,74
|
+2,31
|
Pernilla Wiberg
|
15.
|
15 lutego
|
1994
|
Lillehammer
|
Supergigant
|
1:22,15
|
+1,36
|
Diann Roffe
|
14.
|
24 lutego
|
1994
|
Lillehammer
|
Gigant
|
2:30,97
|
+5,51
|
Deborah Compagnoni
|
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
18.[1]
|
4 lutego
|
1982
|
Schladming
|
Zjazd
|
1:37,47
|
+2,03
|
Gerry Sorensen
|
11.
|
3 lutego
|
1985
|
Bormio
|
Zjazd
|
1:26,96
|
+2,33
|
Michela Figini
|
2.
|
4 lutego
|
1985
|
Bormio
|
Kombinacja
|
18,72 pkt
|
+15,70 pkt
|
Erika Hess
|
DSQ1[2]
|
6 lutego
|
1985
|
Bormio
|
Gigant
|
2:18,53
|
-
|
Diann Roffe
|
12.
|
9 lutego
|
1985
|
Bormio
|
Slalom
|
1:29,58
|
+2,78
|
Perrine Pelen
|
2.
|
30 stycznia
|
1987
|
Crans-Montana
|
Kombinacja
|
15,32 pkt
|
+3,34 pkt
|
Erika Hess
|
6.
|
1 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Zjazd
|
1:43,80
|
+1,51
|
Maria Walliser
|
5.
|
3 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Supergigant
|
1:19,17
|
+1,48
|
Maria Walliser
|
16.[3]
|
5 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Gigant
|
2:21,22
|
+4,75
|
Vreni Schneider
|
DNF1[4]
|
2 lutego
|
1989
|
Vail
|
Kombinacja
|
5,65 pkt
|
-
|
Tamara McKinney
|
7.
|
29 stycznia
|
1991
|
Saalbach
|
Supergigant
|
1:08,72
|
+0,69
|
Ulrike Maier
|
15.
|
2 lutego
|
1991
|
Saalbach
|
Gigant
|
2:07,45
|
+2,55
|
Pernilla Wiberg
|
13.
|
10 lutego
|
1993
|
Morioka
|
Gigant
|
2:17,59
|
+2,84
|
Carole Merle
|
2.
|
14 lutego
|
1993
|
Morioka
|
Supergigant
|
1:33,52
|
+0,16
|
Katja Seizinger
|
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w zawodach
- Bad Gastein – 18 stycznia 1982 (zjazd) – 3. miejsce
- Bad Gastein – 19 stycznia 1982 (zjazd) – 1. miejsce
- Schruns – 21 stycznia 1983 (kombinacja) – 2. miejsce
- Megève – 28 stycznia 1984 (zjazd) – 3. miejsce
- Mont-Sainte-Anne – 3 marca 1984 (zjazd) – 3. miejsce
- Sestriere – 28 listopada 1987 (supergigant) – 3. miejsce
- Leukerbad – 12 grudnia 1987 (supergigant) – 2. miejsce
- Lake Louise – 10 marca 1991 (gigant) – 3. miejsce
- Panorama – 15 marca 1992 (supergigant) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 16 stycznia 1993 (supergigant) – 3. miejsce
- Vail – 3 grudnia 1994 (supergigant) – 1. miejsce
Linki zewnętrzne
Przypisy
|
|