Switun (Swithun, Swithin; data urodzenia nieznana; zm. 2 lipca 862) – średniowieczny benedyktyn, biskup Winchesteru, święty kościoła katolickiego, prawosławnego i anglikańskiego.
Switun urodził się na początku IX wieku w zamożnej anglosaskiej rodzinie w Wesseksie. Wykształcenie uzyskał w klasztorze przy katedrze w Winchesterze, którego później został opatem[1]. Święceń kapłańskich udzielił mu biskup Winchesteru Helmstan[2]. Należał do elity intelektualnej swoich czasów, był nauczycielem królów Wesseksu Ethelwulfa i jego syna Alfreda[1][2][3].
30 października 852 arcybiskup Canterbury Ceolnoth wyświęcił go na biskupa diecezji Winchester[2][4]. Jako biskup Swithun dał się poznać jako człowiek bardzo pobożny, oddany Bogu i miłosierny. Znany jest również jako budowniczy mostu na Itchen[2], według przekazów miał osobiście doglądać robotników, niemal nie schodząc z budowy[1]. Switun znany był również z licznych fundacji dla nowo powstałych kościołów oraz z remontów starszych świątyń[2].
Switun zmarł w opinii świętości 2 lipca 862 roku z przyczyn naturalnych[3]. Pochowany został, zgodnie z jego ostatnią wolą, nie w katedrze, lecz na jej dziedzińcu, tak, by pielgrzymi mogli deptać jego grób[1]. Kolejnym biskupem diecezji Winchester został biskup Ealhferth.
15 lipca 971 roku biskup Etelwold dokonał translacji, umieszczając relikwie świętego wewnątrz świątyni, a jednocześnie nie łamiąc jego ostatniej woli: przebudował katedrę tak, by grób znalazł się wewnątrz jej murów[2][4]. Tak powstało sanktuarium św. Swituna, do którego udawały się liczne pielgrzymki. Król Edgar ofiarował drogocenny relikwiarz, w którym w 974 złożono szczątki Swituna[2]. Przy tej okazji dokonano również podziału relikwii. Głowę w 1006 roku zabrał do katedry w Canterbury biskup Alfega, a ramię otrzymało opactwo w Peterborough[2]. Pozostałe relikwie przeniesiono w 1093 do nowo wybudowanej katedry w Winchesterze[4], gdzie pozostawały aż do reformacji i późniejszego najazdu wojsk Olivera Cromwella, który doprowadził do zniszczenia katedry. Relikwie czaszki świętego odnaleziono w XIX wieku w katedrze w Évreux[2].
Kult
Miejsce spoczynku Swituna stało się od samego początku celem licznych pielgrzymek. W opowiadaniach przetrwały liczne relacje o cudach, jakie miały dokonać się za sprawą świętego.
Switun jest patronem:
- dwóch miast - Winchesteru w Anglii i Stavanger w Norwegii[2]
- sadowników uprawiających jabłka (deszcz w dniu św. Swituna "chrzci jabłka")[5]
- deszczu, przynoszącego ulgę po suszy[2].
W ikonografii przedstawiany jest w szatach biskupich, a jego atrybutami są: mitra, pastorał, paliusz, most, księga, zgniecione jajka pod stopami, jabłko[2].
Dniem wspomnienia świętego Swituna jest 2 lipca, 15 lipca (translacja), a także 30 października[3][6].
Przypisy
