Swami

Ten artykuł dotyczy tytułu duchownego w hinduizmie. Zobacz też: inne artykuły o tej nazwie.

Swami – tytuł honorowy w hinduizmie[1]. Najczęściej nadawany niektórym mnichom na znak przynależności do zakonu. Tytuł swami najczęściej odnosi się do ascetów zrzeszonych w daśanamisampradaja[2].

Etymologia

Słowo swami pochodzi z sanskrytu. Oznacza osobę, która potrafi „kontrolować zmysły”, tzn. panować nad naturalną chęcią doznawania przyjemności. Użyty przed nazwiskiem jest bliski świeckiemu znaczeniu pan czy sir. W znaczeniu tytułu dla osoby duchownej pojawia się również po jej imieniu duchowym[1].

Klasyfikacja znaczeń

  1. W wisznuizmie tytuł swami nadawany jest jako uznanie wiedzy i niezłomności postawy wiernej zasadom religijnym.
  2. Sannjasinom tytuł ten przyznawany jest formalnie po wyświęceniu w jednej z dziesięciu tradycji swamich (Dasanami):
    • Aranja
    • Wana
    • Giri
    • Parwata
    • Sagara
    • Tirtha
    • Aśrama
    • Bharati „ten kto jest kochankiem wiedzy” – według Swami Rama;
    • Puri
    • Saraswati

Jedno z wymienionych oznaczeń tradycji, tej do której przynależy konkretna osoba, dołączane jest zwykle po jej duchowym imieniu nadanym podczas święceń (np. Swami Śri Jukteswar Giri, Swami Rama Bharati).

Kontrowersje przynależności do tradycji Śankary

Tytuł swamiego aspirant może otrzymać jedynie od osoby będącej już swamim[3]. Ceremonia (diksza) przyjęcia w poczet członków zakonu swami nosi nazwę bidisa. Tytuł swamiego otrzymało wielu niehindusów, wstępując w szeregi zakonne tradycji Śankaraćarji. Choć ktoś jest swamim, hinduistycznym mnichem, nie musi równocześnie być joginem[4].

Szczególnie podszedł do zagadnienia Osho, nadając go swoim uczniom, wraz z imieniem duchowym, podczas przyjmowania do wspólnoty praktykujących (wymagano noszenia szat swamiego i mali).

W południowych stanach Indii jest to forma stosowana również wobec:

  1. świętych i guru nieprzynależących do żadnej z dziesięciu tradycji swamich Daśanami (np. Sathya Sai Baba, Swami Premananda);
  2. odzianych w czarne szaty (najczęściej młodych wiekiem) pielgrzymów.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Mnisi, święci i asceci. W: Herbert Ellinger: Hinduizm. Gezegorz Sowiński (tł.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1997, s. 84, seria: Krótko i węzłowato. ISBN 83-7006-407-8.
  2. ↑ Dagnosław Demski: Obrazy hinduizmu. Kultura i religia oczami radżputów i pasterzy. Jolanta Kowalska (red. tomu). Wyd. 1. Warszawa: Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk, 2007, seria: Biblioteka Etnografii Polskiej, tom nr 57. ISBN 978-83-89499-46-2.
  3. ↑ Zostaję mnichem Zakonu Swamich. W: Paramahamsa Jogananda: Autobiografia Jogina. Wojciech Szczepkowski (tłum.). Wyd. 1. Stowarzyszenie Krija Jogi, 2004, s. 240. ISBN 83-914863-2-X.
  4. ↑ Zostaję mnichem Zakonu Swamich. W: Paramahamsa Jogananda: Autobiografia Jogina. Wojciech Szczepkowski (tłum.). Wyd. 1. Stowarzyszenie Krija Jogi, 2004, s. 241. ISBN 83-914863-2-X.

Bibliografia

  • Marcus Allsop, Western Sadhus and Sannyasins in India, Prescott Arizona, HOHM PRESS, ISBN 0-934252-50-5.