Susa (سوسا) – libijski kuter rakietowy z lat 60. XX wieku, jedna z trzech zamówionych przez Libię jednostek typu Susa. Okręt został zwodowany 31 sierpnia 1967 roku w brytyjskiej stoczni Vosper & Company w Portsmouth, a do służby w marynarce wojennej Libii(inne języki) wszedł 23 stycznia 1969 roku. Jednostka, oznaczona numerami taktycznymi P01 i 512, jest nieaktywna od 1995 roku.
Projekt i budowa
Kutry rakietowe typu Susa zostały zamówione przez Libię w Wielkiej Brytanii 12 października 1966 roku[1][2]. Jednostki były generalnie podobne do budowanych w stoczni Vosper & Company brytyjskich kutrów patrolowych typu Brave(inne języki) oraz zbudowanych na zamówienie Danii kutrów torpedowych typu Søløven(inne języki), różniąc się uzbrojeniem[1][3]. Były pierwszymi wprowadzonymi do służby na świecie okrętami przenoszącymi przeciwokrętowe pociski rakietowe Nord SS-12(inne języki)[1][2].
„Susa” zbudowany został w stoczni Vosper & Company w Portsmouth[4][5]. Wodowanie odbyło się 31 sierpnia 1967 roku[1][2].
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był kutrem rakietowym o długości całkowitej 30,5 metra, szerokości całkowitej 7,8 metra i zanurzeniu 2,1 metra[1][4]. Drewniany kadłub jednostki miał pokrycie z nylonu[1][6] . Wyporność standardowa wynosiła 95 ton, zaś pełna 114 ton[1][2]. Okręt napędzany był przez siłownię systemu CODOG, na którą składały się trzy turbiny gazowe Bristol Proteus(inne języki) o łącznej mocy 12 750 KM i dwa marszowe silniki wysokoprężne General Motors 6-71 o łącznej mocy 190 KM, poruszające poprzez wały napędowe trzema śrubami[1][6] . Maksymalna prędkość jednostki wynosiła 54 węzły[1][2].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z dwóch pojedynczych działek przeciwlotniczych Bofors kal. 40 mm L/60 Mk 9[1][6] . Kąt podniesienia lufy wynosił 90°, waga pocisku 0,96 kg, donośność 12 000 metrów w poziomie i 4000 metrów w pionie, zaś szybkostrzelność 300 strz./min[3].
Uzbrojenie rakietowe stanowiły dwie poczwórne wyrzutnie przeciwokrętowych pocisków rakietowych Nord SS-12(inne języki) (okręt przenosił osiem rakiet)[1][6] . Kierowany przewodowo pocisk miał maksymalny zasięg 5,5 km, a masa głowicy bojowej wynosiła 30 kg[3].
Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało pracujący w paśmie I radar nawigacyjny Decca(inne języki) 626 i system kierowania ogniem Aérospatiale/Nord(inne języki)[3].
Załoga okrętu składała się z 20 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][6] .
Służba
„Susa” (سوسا) został przyjęty do służby w marynarce wojennej Libii(inne języki) 23 stycznia 1969 roku[3][5][a]. Jednostka otrzymała numer taktyczny P01[4][6] . W 1977 roku „Susa”, „Sirte” i „Sebha” przeszły remont we Włoszech, nie obejmujący wyposażenia radioelektronicznego[4][5]. W 1983 roku numer burtowy okrętu zmieniono na 512[5][6] . Kolejny remont jednostki został przeprowadzony we Włoszech w latach 1983–1984[3][5]. W latach 1985–1986 na kutrze wymieniono silniki[1]. Od 1995 roku jednostka jest nieaktywna[1][6] [b].
Uwagi
- ↑ Gogin 2021 ↓ podaje, że wcielenie okrętu do służby odbyło się w sierpniu 1968 roku.
- ↑ Okręt nie został uwzględniony w roczniku flot Jane’s Fighting Ships 2004-2005[7].
Przypisy
Bibliografia
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: SUSA fast attack craft (missile) (1968-1969). Navypedia. [dostęp 2021-03-29]. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1973-74. John E. Moore (red.). New York: McGraw - Hill, 1973. ISBN 0-07-032020-9. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1979-80. John E. Moore (red.). New York: Franklin Watts, 1979. ISBN 0-531-03913-7. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1984-85. John E. Moore (red.). London: Jane’s Publishing Company Ltd, 1985. ISBN 0-7106-0795-4. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 2004-2005. Stephen Saunders (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1991-92. Richard Sharpe (red.). London: Jane’s Defence Data, 1991. ISBN 0-7106-0960-4. (ang.).
