Nawiązał również po ponad 300-letniej przerwie stosunki dyplomatyczne i handlowe z Chinami (1116)[3][4]. Pomimo tego być może toczył z Chinami wojnę w 1132 roku[1].
Zbudował świątynie Angkor Wat poświęconej hinduskiemu bogu Wisznu[1], w której złożono jego szczątki po śmierci[3]. Koszt budowy świątyni oraz innych budowli (m.in. Prasatu Sikhoraphum) okazał się tak duży, iż po jego śmierci królestwo stanęło w obliczu kryzysu finansowego[2].
Za jego panowania stolica się rozwijała, doszło też do zwiększenia się wpływów arystokracji khmerskiej[2].
Podczas swojego panowania podbił Annam zdobywając jego stolicę - Widżaję, sprzymierzając się z Czamami[2][4]. Kiedy jednak jego sprzymierzeńcy zawarli pokój z Wietnamem, podbił górną Czampę w 1138 lub 1145 roku[5][1].
Monumentalne osiągnięcia za czasów jego panowania w architekturze i licznych wojskowych kampaniach, zaliczyły Surjawarmana II do jednego z największych królów imperium (obok Jaszowarmana I i Dżajawarmana VII).
W 1149 roku posłał armię na Tonkin, doznał jednak dotkliwej klęski[2].
↑ abcdefghJohnJ.AudricJohnJ., Angkor i imperium khmerskie, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, s. 45-49, ISBN 83-06-00090-0 [dostęp 2023-05-05](ang. • pol.).
↑ abPraca zbiorowa: Wielka Historia Świata – Cywilizacje Azji – Dolina Indusu – Indie – Kambodża. T. 5. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2005, s. 303. ISBN 83-7425-030-5.
↑ abcSURJAWARMAN II [online], encyklopedia.interia.pl [dostęp 2022-01-20](pol.).