Przystanek Sulejówek został uruchomiony w 1910 roku dla potrzeb wojskowych oraz dla wygody letników[3].
Przystanek posiadał budynek stacyjny mieszczący kasy biletowe i poczekalnię, połączony z wiatą (typowy dla stacji z lat 30., kiedy przystanek był po raz pierwszy modernizowany i otwarty w roku 1937 przez ówczesnego wicepremiera – ministra Eugeniusza Kwiatkowskiego), który zlokalizowany był na peronie wyspowym[4][5]. Na przełomie XX i XXI wieku przystanek był modernizowany w związku z przystosowaniem linii E20 do dużych prędkości. Peron wyspowy zastąpiono dwoma peronami bocznymi, a kasę biletową przeniesiono do pomieszczenia zastępczego.
Opis przystanku
Perony
Przystanek składa się z dwóch wysokich peronów bocznych o długości 200 m. Każdy peron posiada jedną krawędź peronową.
Z peronu 1 odjeżdżają pociągi w kierunku Mińska Mazowieckiego, Mrozów i Siedlec.
Na peronie znajdują się: dwie blaszane wiaty przystankowe, tablica z nazwą przystanku, ławki, kwietniki, latarnie oświetleniowe.
Z peronu 2 odjeżdżają pociągi w kierunku Warszawy Zachodniej, Grodziska Mazowieckiego, Błoni, Łowicza Głównego i Sochaczewa.
Na peronie znajdują się: dwie blaszane wiaty przystankowe.
Kasa biletowa znajdowała się przy peronie pierwszym. Mieściła się w małym blaszanym baraku do 2020-2021 roku.
Przejście przez tory
Na przystanku znajduje się przejście podziemne, łączące perony. Przejście wybudowano podczas modernizacji przystanku na przełomie XX i XXI wieku. Jest przystosowane dla potrzeb osób niepełnosprawnych, a wejścia znajdują się przy ulicy Dworcowej (na wysokości ul. Żeromskiego) po jednej stronie torów i przy ulicy Kombatantów (na wysokości ul. Ogińskiego) po drugiej stronie torów.
