nasadka, najczęściej plastikowa, czasem mocowana na aluminiowym trzpieniu
lotki, przyklejane wzdłuż osi strzały, wykonywane z tworzyw sztucznych, stabilizujące lot.
Takie strzały są wytwarzane w różnym parametrze twardości, twardość strzały dobiera się do łuku – jest to niezbędne do uzyskania "czystego" lotu strzały.
Strzały dzieli się ze względu na materiał z którego wykonano promień na:
strzały aluminiowe – zazwyczaj dla początkujących z powodu niskiej ceny, lub do strzelań halowych gdy duża grubość strzały może pomóc w zdobyciu większej liczby punktów a bez znaczenia jest reakcja strzały na wiatr
strzały karbonowe – przewagą takiej strzały nad strzałą aluminiową jest przede wszystkim mniejsza masa ale okupiona mniejszą trwałością przy zderzeniu z twardą przeszkodą (nietrafieniu w matę)
strzały aluminiowo-karbonowe (A/C) – wykonane z rurki aluminiowej wewnątrz oblanej warstwą karbonu, zazwyczaj b. wysokiej jakości, b. cienkie, w dużym stopniu odporne na znoszenie przez wiatr
strzały grafitowe – niedawno pojawiły się na rynku, są produkowane np. przez Cartel, charakteryzują się dużą odpornością na zginanie
Wiodącymi producentami strzał na świecie są:
Easton Sports – przedsiębiorstwo produkujące jedne z najbardziej popularnych strzał na świecie:
X10, A/C/E, A/C/C – strzały aluminiowo-karbonowe, bardzo wysokiej jakości
X7, XX75 – strzały aluminiowe, zazwyczaj o dużej grubości, popularne w trakcie strzelania na hali
Jazz – strzały aluminiowe, bardzo popularne wśród początkujących łuczników ze względu na niską cenę i dobrą jakość
Od sportowych, strzały tradycyjne różnią się przede wszystkim zastosowanymi materiałami. W łucznictwie tradycyjnym do wyrobu strzał wykorzystuje się surowce naturalnego pochodzenia (drewniane promienie, pióra). Używane są głównie w ruchu rekonstrukcyjnym, ponieważ cechują się mniejszą celnością i większymi kosztami użytkowania. W takich strzałach funkcję nasadki pełni osadka, czyli rowek w drewnie dostosowany do grubości cięciwy w łuku. Strzała wykonana według wzorców historycznych powinna mieć lotki przywiązane do promienia naturalną nicią. Na potrzeby rekonstrukcji stosowane są groty kute, cięższe od toczonych, które mogą być wbijane w promień (trzpieniowe) lub nań nakładane (tulejowe).
W japońskim łucznictwie, choć używa się również materiałów jak aluminium czy włókno węglowe do promieni, plastik do nasadek i pióra pospolitych ptaków: gęsi czy indyków, dalej w użyciu są strzały z materiałów tradycyjnych: z bambusowymi promieniami, również bambusowymi lub rogowymi nasadkami, zaś lotki wykonane są z piór orłów czy jastrzębi[1].
