Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Strophariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1849 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus subgen. Stropharia. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę, nadał mu Lucien Quélet w 1872 r.[1]
Saprotrofy żyjące na drewnie i w glebie. Kapelusze owocników są śliskie, w wielu przypadkach z kosmkami, a na trzonach często występuje pierścień. Zapach skaleczonych owocników podobny do zapachu rozgniecionej trawy. Zarodniki owalne, gładkie, z porą rostkową. Trama blaszek regularna (strzępki biegną równolegle). Często występują chryzocystydy. Wysyp zarodników barwy brązowej, purpurowobrązowej lub ciemnobrązowo-fioletowej. Przypuszczalnie niektóre gatunki są trujące[4].
↑E.E.GerhardtE.E., Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa: Klub dla Ciebie – Bauer-Weltbild Media, 2006, ISBN 83-7404-513-2. Brak numerów stron w książce
↑ abNazwę polską podali B. Gumińska i W. Wojewoda w 1968.