|
| Państwo
|
 Belgia
|
| Data i miejsce urodzenia
|
13 marca 1984
Liège
|
| Wzrost
|
178 cm
|
| Gra
|
praworęczny, jednoręczny bekhend
|
| Status profesjonalny
|
2003
|
| Zakończenie kariery
|
2019
|
| Trener
|
Reginald Willems
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
2
|
| Najwyżej w rankingu
|
38 (22 maja 2017)
|
| Australian Open
|
3R (2017)
|
| Roland Garros
|
3R (2011)
|
| Wimbledon
|
2R (2009, 2013, 2017)
|
| US Open
|
2R (2008, 2011, 2012, 2015, 2016)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
0
|
| Najwyżej w rankingu
|
126 (5 stycznia 2009)
|
| Australian Open
|
2R (2010)
|
| Roland Garros
|
QF (2008)
|
| Wimbledon
|
3R (2012)
|
| US Open
|
3R (2017)
|
|
|
| Strona internetowa
|
Steve Darcis (ur. 13 marca 1984 w Liège) − belgijski tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa
Zawodowy tenisista w latach 2003−2019.
Zwycięzca dwóch turniejów o randze ATP World Tour w grze pojedynczej. W połowie lipca 2007 roku zwyciężył w Amersfoort, na nawierzchni ziemnej. Będąc wówczas na 297. miejscu w rankingu z powodzeniem przeszedł najpierw eliminacje, a w turnieju głównym w drodze po tytuł wyeliminował m.in. Michaiła Jużego oraz w finale 6:1, 7:6(1) Wernera Eschauera. Na początku marca 2008 roku Darcis triumfował w halowym turnieju w Memphis, po pokonaniu w finale 6:3, 7:6(5) Robina Söderlinga. W lipcu 2008 Darcis roku ponownie osiągnął finał w Amersfoort, jednak w spotkaniu o tytuł przegrał z Albertem Montañésem.
Od września 2005 roku Darcis reprezentował Belgię w Pucharze Davisa. Miał znaczący wkład w powrót Belgii do grupy światowej w 2009 roku, kiedy zdobył dwa punkty w rywalizacji play-off przeciwko Ukrainie, po zwycięstwach z Serhijem Stachowskim i Serhijem Bubką. W 2012 roku ponownie poprowadził Belgię do powrotu do najwyższej klasy rozgrywek, eliminując Szwecję w rundzie play-off. Darcis zdobył punkty po wygranych z Michaelem Ryderstedtem i Andreasem Vinciguerrą.
Dwukrotnie wystąpił na igrzyskach olimpijskich. W Pekinie (2008) z rywalizacji singlowej odpadł w 1. rundzie, natomiast w deblu awansował do 2. rundy w parze z Olivierem Rochusem. W Londynie (2012) zagrał wyłącznie w grze pojedynczej i dotarł do 3. rundy.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu gry pojedynczej był na 38. miejscu (22 maja 2017), a w zestawieniu gry podwójnej na 126. pozycji (5 stycznia 2009).
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda
|
| Wielki Szlem (0–0)
|
| Igrzyska olimpijskie (0–0)
|
| Tennis Masters Cup (0–0)
|
| ATP Masters Series (0–0)
|
| ATP International Series Gold (1–0)
|
| ATP International Series (1–1)
|
Gra pojedyncza (2–1)
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne:
