Stefania Kossowska

Stefania Kossowska
Stefania Szurlej
Big Ben
Ilustracja
Portret Stefanii Kossowskiej autorstwa męża, Adama Kossowskiego
Data i miejsce urodzenia

23 września 1909
Lwów

Data i miejsce śmierci

15 września 2003
Londyn

Dziedzina sztuki

proza

Ważne dzieła

Mieszkam w Londynie (1964)
„Wiadomości” na emigracji (1968)
Jak cię widzę tak cię piszę (1973)
Galeria przodków. Sylwetki emigracyjne (1991)
Od Herberta do Herberta. O nagrodzie „Wiadomości” 1958-1990 (1993)
Przyjaciele i znajomi (1998)

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1980)[1]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1994).
Nagrody

Nagroda Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego (1980)

Multimedia w Wikimedia Commons

Stefania Kossowska, z domu Szurlej (ur. 23 września 1909 we Lwowie, zm. 15 września 2003 w Londynie) – polska publicystka, pisarka.

Życiorys

Jej ojcem był znany adwokat Stanisław Szurlej, m.in. obrońca w procesie brzeskim. Jej matka Jadwiga Ciepielowska pochodziła z mieszanej polsko-żydowskiej rodziny[2]. Przed drugą wojną światową zaczęła pracę jako dziennikarka, pisząc w czasopiśmie kobiecym „Bluszcz”, a potem m.in. dla „Wieczoru Warszawskiego”, „ABC” i „Prosto z mostu”[3]. Przed wojną wyjechała na krótko do Rzymu jako korespondentka prasowa, na Sycylii poznała Adama Kossowskiego, z którym wzięła ślub jesienią 1938[3]. Od 1940 na emigracji w Londynie. Współpracowała z wieloma czasopismami emigracyjnymi, np. „Wiadomościami Polskimi, Politycznymi i Literackimi”, „Biuletynem Światpolu”, „Polską Walczącą”, „Dziennikiem Polskim”, „Tygodnikiem Polskim” (rubryka „Ważne i nieważne”); także z Sekcją Polską Radia BBC. W latach 1953–1981 Kossowska była związana z emigracyjnym tygodnikiem „Wiadomości”, m.in. prowadząc rubrykę „W Londynie” podpisywaną pseudonimem Big Ben[3]. W 1973 została redaktorką naczelną gazety. W latach 1954–1993 współpracowała z Radiem Wolna Europa. Podpisała list pisarzy polskich na Obczyźnie, solidaryzujących się z sygnatariuszami protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59)[4]. W latach 1986–1992 należała do Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie, w latach 80. XX w. pełniła też funkcję doradcy literackiego Polskiej Fundacji Kulturalnej w Londynie. W 1994 r. przekazała Archiwum „Wiadomości” do Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu[3]. Została pochowana obok męża na cmentarzu opactwa karmelitów w Aylesford[3].

Przypisy

  1. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 31, Nr 7 z 31 grudnia 1980. 
  2. ↑ Dattelbaum family [online] [dostęp 2018-03-07] (ang.).
  3. ↑ a b c d e Jolanta Chwastyk-Kowalczyk, Dziennikarka polskiej przestrzeni publicznej na emigracji w Londynie – Stefania Kossowska, „Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych”, 1 (1), 2016, s. 9–23, DOI: 10.15290/cnisk.2016.01.01.01.
  4. ↑ Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 34.

Linki zewnętrzne

]