Ten artykuł dotyczy podporucznika Armii Krajowej, kawalera Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari. Zobacz też: stronę ujednoznaczniającą.Stefan Kowalski (ur. 2 sierpnia 1915 w Warszawie, zm. 15 czerwca 1979 tamże) – podporucznik Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Życiorys
Syn Władysława i Michaliny z domu Majewskiej[1].
Absolwent warszawskiego gimnazjum im. Władysława IV, działacz harcerski. Uczestnik kampanii wrześniowej, podczas której został ranny. Od początków okupacji działał w konspiracji. Początkowo w Szarych Szeregach, po ukończeniu Szkoły Podchorążych i uzyskaniu stopnia podporucznika służył w oddziale partyzanckim batalionu „Piechociniec” (Rejon „Helenów” w VII Obwodzie AK „Obroża”). W 1944 przeniesiony do oddziału osłonowego Szefostwa Służby Uzbrojenia KG AK „Leśnictwo”. Uczestnik powstania warszawskiego w składzie Zgrupowania „Leśnik” – jako zastępca dowódcy i (od 9 sierpnia 1944) dowódca 2 kompanii walczył na Woli, Muranowie, Nowym Mieście i Śródmieściu Południowym. Ranny w dniach 12 i 18 sierpnia. Za wykazane męstwo odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Po upadku powstania jeniec oflagów, po uwolnieniu z których działał w harcerstwie na terenie Niemiec, uzyskując stopień harcmistrza RP[1].
Do Polski powrócił w 1945, aresztowany i więziony do 1956. Pracował na różnych stanowiskach administracyjnych. Po wojnie używał nazwiska Jaroń-Kowalski. Zmarł w Warszawie i pochowany został na cmentarzu parafii św. Kazimierza w Pruszkowie (sektor: IV, rząd: 2, grób: 18). Jego żoną była Danuta Eibich, z którą miał córkę Grażynę i syna Wojciecha[2].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
