Stanisław Mikołaj Markiewicz (ur. 8 sierpnia 1839[1] w Rawie Mazowieckiej, zm. 25 listopada 1911[2] w Warszawie) – polski lekarz, higienista, a także działacz społeczny. Syn Stanisława Markiewicza i Emilii dd. Grabowskiej.
Życiorys
Jako pierwszy w Polsce zorganizował kolonie letnie dla dzieci. Założył w 1882 Towarzystwo Kolonii Letnich. Towarzystwo to zainicjowało wysyłanie dzieci przedmieść warszawskich w 1882, a cztery lata później kolonie doczekały się podstaw prawnych i szybko rozprzestrzeniły się również w innych miastach. Wprowadzając do szkół systematyczne badania uczniów, położył podwaliny pod higienę szkolną[3].
Był jednym z projektantów kanalizacji w Warszawie, a także współpracował przy planowaniu przestrzeni zielonych i ukwieconych, czym przyczynił się do podniesienia zdrowotności i estetyki miasta[3]. Przez wiele lat pełnił funkcję lekarza w Moździerzu (obecnie Soczewka). Był prezesem i honorowym członkiem Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego[4]. W 1908 obchodził 50-lecie pracy lekarskiej – z tego od 1882 przez 25 lat pracował jako naczelny lekarz (konsulent sanitarny) Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej[5][4]. Udzielał się w pracy społecznej[4].
Zmarł 25 listopada 1911 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 199-3-9)[6].
Upamiętnienie
Jego imieniem nazwano wiadukt na ulicy Karowej w Warszawie.
Przypisy
Linki zewnętrzne
.jpg)
