Stanisław Stratiew

Stanisław Stratiew
Data i miejsce urodzenia

9 września 1941
Sofia

Data i miejsce śmierci

20 września 2000
Sofia

Dziedzina sztuki

pisarz

Epoka

dramat, proza

Strona internetowa

Stanisław Stratiew (bułg. Станислав Стратиев, ur. 9 września 1941 w Sofii, zm. 20 września 2000 tamże) – bułgarski dramaturg, pisarz i scenarzysta.

Życiorys

Rozpoczął pracę jako dziennikarz jeszcze podczas studiów literatury na Uniwersytecie w Sofii. W 1974 roku napisał swoją pierwszą sztukę Rzymska łaźnia, która odniosła ogromny sukces i ponad dziesięć kolejnych sezonów była stale w repertuarze Teatru Satyry w Sofii. Następnie spod pióra Stratiewa wyszły sztuki Kurtka zamszowa Owca, Autobus i wiele innych. Sztuki teatralne Stanisława Stratijewa wystawiane są w Belgii, Czechach, Estonii, Finlandii, Francji, Niemczech, Grecji, na Węgrzech, w Irlandii, Indii, Włochach, Chinach, Polsce, Rumunii, Rosji, Szwecji, Słowacji, Syrii, Turcji, w Stanach Zjednoczonych i w innych krajach[1]. W roku 1990 jego sztuka Życie, choć i krótkie zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie europejskich dramatów w Mobeuge, Francja. Sztuka Po drugiej stronie zdobyła drugie miejsce w konkursie teatralnym międzynarodowego departamentu radia BBC w 1993 r. Mimo że stał się popularny przede wszystkim jako dramaturg, Stanisław Stratiew pisał też prozę, w której umiejętnie łączył satyrę społeczną z delikatnym liryzmem. Jego opowiadania i książki zostały przetłumaczone na ponad 30 języków na całym świecie. Scenariusze także przyniosły mu sukces. Film Równowaga otrzymał srebrny medal na 13 Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Moskwie w 1983 r., w tym samym roku film Słońce dzieciństwa otrzymał specjalną nagrodę jury na festiwalu Dziecko naszych czasów MIFED w Mediolanie. Komedia Orkiestr bez nazwy została uznana przez czytelników gazety 24 godziny w 2006 r. za najlepszy bułgarski film, zarówno jak i za ulubiony film słuchaczy radia Atlantyku w 2007 r. Od 1975 roku aż do śmierci w 2000 r., Stanisław Stratiew pracował jako dramaturg w Sofijskim Teatrze Satyry[2][3][4][5][6].

Dramaty

  • Rzymska łaźnia
  • Owca
  • Autobus
  • Ragazza
  • Życie, choć i krótkie
  • Mamut
  • Po drugiej stronie

Scenariusze filmowe

  • Krótkie słońce (1979)
  • Słonce dzieciństwa (1981)
  • Orkiestr bez nazwy (1982)
  • Równowaga (1983)
  • I Bóg zstąpił, aby nas zobaczyć (2003)

Proza

  • Szczegóły pejzażu (Krótkie słońce; Dzikie pszczoły), PIW, Klub Interesującej Książki, Warsaw, 1983, ISBN 83-06-00857-X
  • Dzika kaczka wśród drzew, Czytelnik, Warsaw, 1975
  • Marzenie długie na pół metra, Nasza Księgarnia, Warsaw, 1973, ISBN 83-10-07606-1

Przypisy

  1. ↑ Gołek-Sepetliewa, Dorota. Rodzima przestrzeń małego miasta w prozie bułgarskiego twórcy Stanisława Stratiewa // Świat i Słowo, №2(19), 2012, Bielsko-Biała: Akademia Techniczno-Humanistyczna, Instytut Teologiczny im. Św. Jana Kantego, 271-282.
  2. ↑ Gołek-Sepetliewa, Dorota. Absurd, groteska i satyra – strategie dramaturgiczne w twórczości Stanisława Stratiewa // Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie, №3, 2014, Lublin: Instytut Filologii Słowiańskiej, Wydział Humanistyczny, UMCS. 52-60.
  3. ↑ Gołek-Sepetliewa, Dorota. Teatr absurdu jako źródło inspiracji w twórczości dramaturgicznej Stanisława Stratiewa // Południowosłowiańskie Zeszyty Naukowe, №11, 2014, Łódz: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 87-96.
  4. ↑ Karpińska, Hanna. Stanisław Stratijew w Polsce // Południowosłowiańskie Zeszyty Naukowe, №9, 2012, Łódz: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 123-130.
  5. ↑ Simeonova-Konach, Galia. „Nie brać ręczników do rzymskiej łaźni“ – o recepcji komediopisarstwa Stanisława Stratijewa w Polsce // Południowosłowiańskie Zeszyty Naukowe, №9, 2012, Łódz: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 115-122.
  6. ↑ Żejmo, Bożena. Diabelska twarz biurokracji: Owca Stanisława Stratijewa i Diaboliada Michaiła Bułhakowa // Południowosłowiańskie Zeszyty Naukowe, №11, 2014, Łódz: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 97-108.

Linki zewnętrzne