Po zakończeniu wojny w 1945 został przydzielony do Wojsk Lotniczych LWP. Od 1945 do 1966 służył jako starszy lekarz batalionu obsługi lotnisk, starszy lekarz pułku, szef Służby Zdrowia dywizji lotniczej i zastępca szefa Służby Zdrowia Dowództwa Wojsk Lotniczych ds. orzecznictwa. W 1955 uzyskał specjalizację II stopnia z zakresu organizacji ochrony zdrowia. W lutym tego samego roku został komendantem Wojskowego Instytutu Naukowo-Badawczego, przemianowanego w 1958 na Wojskowy Instytut Medycyny Lotniczej. W 1957 uzyskał specjalizację II stopnia w zakresie chirurgii i medycyny lotniczej, a trzy lata później stopień doktora nauk medycznych w zakresie medycyny lotniczej, jako pierwszy lekarz w Polsce, na podstawie rozprawy pt. „Zmiany niektórych odczynów krążeniowo-oddechowych na wysokości 15 000 m”. Urząd komendanta WIML pełnił do kwietnia 1964, gdy z uwagi na stan zdrowia został zwolniony i przeniesiony do pracy w Szefostwie Służby Zdrowia Inspektoratu Lotnictwa. W tym samym roku uzyskał tytuł docenta w zakresie chirurgii na Wojskowej Akademii Medycznej za pracę pt. „Wpływ oddychania w nadciśnieniu na zmiany objętości krwi krążącej i przenikanie niektórych jej składników poza łożysko naczyniowe”. W 1969 został pracownikiem naukowym w Centrum Kształcenia Podyplomowego WAM, a w 1974 powrócił do służby w WIML. W 1976 podjął pracę w Centralnym Ośrodku Badawczym Kolejowej Służby Zdrowia w Warszawie i w tym samym roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a we wrześniu kolejnego roku został przeniesiony w stan spoczynku.
Opublikował ok. 160 prac z zakresu patofizjologii ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień lotnictwa i oddziaływania pola magnetycznego na organizmy żywe. Jego badania dotyczyły niedotlenienia wysokościowego i promieniowania elektromagnetycznego. Został promotorem ośmiu przewodów doktorskich oraz recenzentem jedenastu.
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Astronautycznego. Hobbystycznie grał na skrzypcach, komponował, uprawiał rysunek, samodzielnie nauczył się kilku języków obcych. Zamieszkiwał na osiedlu dla kadry zawodowej WP przy ulicy Koszykowej 79 m. 53 w Warszawie[5].
Był żonaty z Heleną Haduch z domu Tarnopolską (1924-2009), podczas wojny walczącej w szeregach AK. Zmarł 26 listopada 1986. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B4-8-23)[2].
Publikacje
Człowiek w locie (1954, współautor: Konstantin Konstantinovič Platonov)
Problemy medycyny kosmicznej (1963, współautor: Przemysław Czerski)
Wpływ oddychania w nadciśnieniu na zmiany objętości krwi krążącej i przenikanie niektórych jej składników poza łożysko naczyniowe (1965)
Ubiory ochronne zabezpieczające przed działaniem pola energii elektromagnetycznej w zakresie mikrofal (współautor)
Opracowanie kamizelki ratowniczej z urządzeniem do samoczynnego napełniania (współautor)
Badania elektroencefalograficzne osób zatrudnionych w zasięgu działania mikrofal
↑Edward Zając, Oświata i szkolnictwo. Życie kulturalne. Środowisko kulturalne, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 577.