Sondra van Ert (ur. 9 marca 1964 w Des Moines) – amerykańska snowboardzistka, czterokrotna medalistka mistrzostw świata.
Kariera
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 24 listopada 1994 roku w Zell am See, zajmując dziewiąte miejsce w slalomie równoległym (PSL). Tym samym już w swoim debiucie wywalczyła pierwsze pucharowe punkty. Pierwszy raz na podium zawodów tego cyklu stanęła 5 grudnia 1994 roku w Pitztal, kończąc rywalizację w gigancie na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Francuzka Karine Ruby i Marcella Boerma z Holandii. Łącznie 29 razy stawała na podium zawodów PŚ, odnosząc przy tym osiem zwycięstw: 10 lutego 1996 roku w Kanbayashi, 20 stycznia 1999 roku w Gstaad, 30 stycznia 1999 roku w Mont-Sainte-Anne i 19 stycznia 2000 roku w Gstaad była najlepsza w gigancie, 5 marca 1997 roku w Grächen wygrała w snowcrossie, 11 grudnia 1997 roku i 10 grudnia 1998 roku w Whistler wygrywała w supergigancie, a 14 stycznia 2000 roku w Berchtesgaden triumfowała w gigancie równoległym. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1998/1999, kiedy to zajęła drugie miejsce w klasyfikacji generalnej oraz trzecie w klasyfikacjach giganta i snowcrossu. Ponadto w sezonach 1995/1996, 1998/1999 i 2000/2001 zajmowała trzecie miejsce w klasyfikacji giganta.
Jej największym sukcesem jest złoty medal w gigancie wywalczony na mistrzostwach świata w San Candido w 1997 roku. Wyprzedziła tam Karine Ruby i Włoszkę Margheritę Parini. Na rozgrywanych rok wcześniej mistrzostwach świata w Lienzu zdobyła brązowe medale w gigancie i slalomie równoległym. W pierwszej z tych konkurencji lepsze były Ruby i Austriaczka Manuela Riegler, a w drugiej Włoszka Marion Posch i Marcella Boerma. Brązowy medal wywalczyła również na mistrzostwach świata w Berchtesgaden w 1999 roku, gdzie była trzecia w gigancie, za Parini i jej rodaczką, Lidią Trettel. Była też między innymi czwarta w gigancie podczas mistrzostw świata w Madonna di Campiglio w 2001 roku, gdzie walkę o podium przegrała z Włoszką Dagmar Mair unter der Eggen. W 1998 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Nagano, gdzie była dwunasta w gigancie. Brała też udział w igrzyskach w Salt Lake City cztery lata później, zajmując 17. miejsce w gigancie równoległym.
W 2004 r. zakończyła karierę.
Osiągnięcia
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium
- Pitztal – 5 grudnia 1994 (gigant) - 3. miejsce
- Mount Bachelor – 8 lutego 1995 (gigant) - 3. miejsce
- Breckenridge – 15 lutego 1995 (slalom) - 3. miejsce
- Zell am See – 22 listopada 1995 (gigant) - 3. miejsce
- Bardonecchia – 9 grudnia 1995 (slalom) - 3. miejsce
- Kanbayashi – 10 lutego 1996 (gigant) - 1. miejsce
- Sun Peaks – 1 marca 1996 (gigant) - 3. miejsce
- Alpine Meadows – 10 marca 1996 (gigant) - 3. miejsce
- Mount Bachelor – 14 marca 1996 (gigant) - 2. miejsce
- Whistler – 12 grudnia 1996 (supergigant) - 3. miejsce
- Sun Peaks – 18 grudnia 1996 (gigant) - 2. miejsce
- Mont-Sainte-Anne – 1 lutego 1997 (gigant) - 3. miejsce
- Mount Bachelor – 7 lutego 1997 (gigant) - 2. miejsce
- Morioka – 19 lutego 1997 (snowcross) - 2. miejsce
- Grächen – 5 marca 1997 (snowcross) - 1. miejsce
- Morzine – 14 marca 1997 (gigant) - 2. miejsce
- Zell am See – 22 listopada 1997 (gigant) - 3. miejsce
- Whistler – 11 grudnia 1997 (supergigant) - 1. miejsce
- Whistler – 10 grudnia 1998 (supergigant) - 1. miejsce
- Mount Bachelor – 15 grudnia 1998 (supergigant) - 3. miejsce
- Gstaad – 20 stycznia 1999 (gigant) - 1. miejsce
- Madonna di Campiglio – 25 stycznia 1999 (gigant) - 3. miejsce
- Mont-Sainte-Anne – 30 stycznia 1999 (gigant) - 1. miejsce
- Mont-Sainte-Anne – 18 grudnia 1999 (gigant) - 2. miejsce
- Sestriere – 30 listopada 1999 (gigant równoległy) - 3. miejsce
- Berchtesgaden – 14 stycznia 2000 (gigant równoległy) - 1. miejsce
- Gstaad – 19 stycznia 2000 (gigant) - 1. miejsce
- Mont-Sainte-Anne – 16 grudnia 2000 (gigant) - 2. miejsce
- Gstaad – 10 stycznia 2001 (gigant) - 3. miejsce
- w sumie 8 zwycięstw, 7 drugich i 14 trzecich miejsc.
Linki zewnętrzne