Sojuz 20
| Indeks COSPAR
|
1975-106A
|
| Państwo
|
 ZSRR
|
| Rakieta nośna
|
Sojuz-U
|
| Miejsce startu
|
Bajkonur, Kazachska SRR
|
| Orbita (docelowa, początkowa)
|
| Perygeum
|
177 km
|
| Apogeum
|
251 km
|
| Okres obiegu
|
89,1 min
|
| Nachylenie
|
51,6°
|
| Czas trwania
|
| Początek misji
|
17 listopada 1975 14:38:00 UTC
|
| Koniec misji
|
16 lutego 1976
|
| Wymiary
|
| Masa całkowita
|
6 570 kg
|
Sojuz 20 (ros. Союз 20) – bezzałogowy lot pojazdu Sojuz na stację Salut 4.
Przebieg misji
Wobec tego, że nie było specjalnego towarowego statku, podjęto próbę posłużenia się statkiem Sojuz, ale bez załogi. Użyto w tym celu statku Sojuz 20. Wystartował z Ziemi 17 listopada 1975 roku. W dniu 19 listopada 1975 roku został zdalnie przeprowadzony manewr zbliżenia i połączenia statku Sojuz 20 z bazą satelitarną Salut 4, w której nie było załogi. Kabina nawigacyjno-powrotna statku nie była pusta. Znajdowało się w niej wiele doświadczalnych obiektów biologicznych. Statek Sojuz 20 pozostawał przyłączony do bazy satelitarnej do 16 lutego 1976 roku i w tym dniu powrócił na Ziemię. Celem misji, która odbywała się w systemie automatycznym, było przeprowadzenie kontroli ulepszonych przyrządów pokładowych w różnorakich warunkach lotu.
Podczas tego eksperymentu chodziło też o sprawdzenie, jak długo statek Sojuz może zachować zdolność użytkową w czasie pobytu w kosmosie.[1]
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Marks, Polak w Kosmosie, Książka i Wiedza, Warszawa 1978 s.211
- E. Bil, J. Rakowski, Polak melduje z Kosmosu, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1978 s. 75
