Na miejscu zajmowanym obecnie przez świątynię znajdowały się wcześniej dwie cerkwie (XV-wieczna Biała Cerkiew i XVII-wieczna cerkiew Spotkania Pańskiego[1]). Inicjatorem budowy monumentalnego soboru katedralnego, który zastąpiłby dotychczasowy sobór św. Jerzego w Jassach[2], był metropolita Mołdawii Beniamin, którego projekt został zaakceptowany przez hospodara Mołdawii Jana Sturdzę w 1826. W 1833, już po śmierci hospodara, biskup Beniamin położył kamień węgielny pod budowę obiektu sakralnego. Autorami projektu budynku byli wiedeńscy architekci Johann i Gustaw Freiwald. Dziewięć lat po rozpoczęciu budowy metropolita Beniamin po konflikcie z kolejnym władcą Mołdawii Michałem Sturdzą musiał odejść z urzędu, co doprowadziło do zatrzymania prac nad soborem. Drugim powodem przerwania budowy były problemy z wykończeniem przewidywanego przez projekt wysokiego stropu. Przez czterdzieści lat nieukończony budynek stał porzucony. W 1880 nieukończone sklepienie zawaliło się[3].
Do wznowienia i ukończenia prac nad budową soboru doprowadził metropolita Mołdawii Józef, powołany na ten urząd w 1875[4]. Alexandru Orascu przygotował nowy projekt budynku, przewidujący wzniesienie trójnawowejbazyliki z czterema wieżami w narożnikach, bez centralnej kopuły. W 1887 budowa została ukończona[3]. Dekorację wnętrza obiektu wykonał Gheorghe Tattarescu[3]. 23 kwietnia tego samego roku sobór został wyświęcony przez metropolitę Józefa, w asyście dwunastu innych biskupów, w obecności króla Rumunii Karola I i królowej Elżbiety[4].
Dekoracja malarstwa autorstwa Tattarescu łączy rumuńską tradycję z wpływami zachodnimi, zwłaszcza malarstwem włoskim, które artysta poznawał podczas studiów na Academia di San Luca w Rzymie[3]. Ikonostas w cerkwi wykonał Ioan Babic, zaś witraże w oknach świątyni powstały w Monachium[7].
