Skala atrakcyjności jest najbardziej subiektywną ze wszystkich trzech skal, ponieważ wiąże się w dużym stopniu z oceną estetyczną walorów szlaku i jego otoczenia. Często rzeka dość monotonna (np. uregulowana) płynie doliną o dużych walorach krajobrazowych lub odwrotnie - bardzo atrakcyjna rzeka płynie w subiektywnie mało ciekawym otoczeniu - np. poprzez zwarty, płaski las. Do oceny atrakcyjności (malowniczości) podchodzić należy zatem z pewną rezerwą, aczkolwiek skala może stanowić ważny wyznacznik do podjęcia decyzji o spłynięciu danym szlakiem.
Stopnie
Skala atrakcyjności zawiera trzy stopnie, oznaczane gwiazdkami (*):
(***) - szlak bardzo malowniczy,
(**) - szlak malowniczy,
(*) - szlak dość malowniczy.
Nieczęsto zdarza się, że określony odcinek rzeki, a zwłaszcza cała rzeka, posiada jeden, równy poziom atrakcyjności. Dlatego też stosuje się opisy łamane, np.:
(***-**) - na rzece występują zarówno miejsca o dużej, jak i średniej atrakcyjności, porównywalnie często,
(**(*)) - rzeka posiada średnią atrakcyjność, ale zdarza się przynajmniej jeden odcinek o słabszej atrakcyjności,
(**-***) - na rzece występują zarówno miejsca średnio, jak i bardzo atrakcyjne (te pierwsze częściej).
Bibliografia
Zakajaczeni. zakajaczeni.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-08)]. - dostęp 21.6.2012
Wuja Republika - dane o atrakcyjności poszczególnych rzek (dostęp 21.6.2012)