Sigrid Arnoldson (ur. 20 marca 1861 w Sztokholmie, zm. 7 lutego 1943 tamże[1][2]) – szwedzka śpiewaczka operowa, sopran.
Życiorys
Była córką śpiewaka Oscara Arnoldsona (1830–1881)[1][2]. Śpiewu uczyła się u Maurice’a Strakoscha i Désirée Artôt, zadebiutowała na scenie w 1885 roku w Pradze jako Rozyna w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego[1][2]. W 1886 roku występowała w Moskwie, następnie śpiewała w Londynie w Theatre Royal przy Drury Lane (1887) i Covent Garden Theatre (1888)[1][2]. W 1893 rolą Baucis w operze Charles’a Gounoda Philémon et Baucis debiutowała na deskach nowojorskiej Metropolitan Opera[2]. W 1910 roku została przyjęta na członka Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie[1]. W 1916 roku zakończyła karierę sceniczną i poświęciła się pracy pedagogicznej[2]. W latach 1922–1938 uczyła śpiewu w Wiedniu i Berlinie[1][2].
Zachowały się nagrania płytowe jej głosu, zarejestrowane w latach 1906–1910[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 73. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 122. ISBN 0-02-865526-5.
